Şəddə sözü ərəb mənşəli olub (شدة - šadda), əslində "möhkəmləndirmə", "qüvvətləndirmə" mənalarını ifadə edir. Lüğətlərdə əsasən iki əsas mənası qeyd olunur:
1. Təşdid: Bu, ərəb əlifbasında bir hərfin üstünə yazılan bir işarədir ( ّ ) və həmin hərfin tələffüzünü uzatmaq, daha güclü tələffüz etmək mənasını verir. Belə ki, təşdidli hərf daha uzun və səssiz olaraq oxunur. Misal üçün, "kəllə" sözündəki "ll" hərflərindəki təşdid həmin hərflərin uzadılaraq tələffüz olunmasını göstərir. Bu mənada "şəddə" sözü qrammatika terminidir və əlifba ilə əlaqədardır. "Şəddəli hərf", "şəddə işarəsi" kimi ifadələrdə işlənir.
2. Sapa düzülmüş mirvari, inci: Bu, daha az yayılmış, lakin Azərbaycan dilində mövcud olan bir mənasıdır. Bu mənada "şəddə" sözü, xüsusilə də zinət əşyası olaraq, bir-birinə bağlanmış və sapa düzülmüş inci və ya mirvariləri ifadə edir. Nümunə cümlədə olduğu kimi, "bir şəddə iridənəli inci" ifadəsi, iri, gözəl incilərdən ibarət bir zinət əşyasını təsvir edir. Bu mənada söz daha çox poetik üslubda və ya xüsusi kontekstdə istifadə olunur. "Şəddə boyunbağı", "şəddə sırğa" kimi ifadələrdə istifadəsinə rast gəlmək mümkündür.
Qeyd etmək lazımdır ki, ikinci mənanın birinci mənadan məcazı bir məna olaraq yaranması ehtimalı da yüksəkdir. Çünki inci dənələrini sapda möhkəm birləşdirmək fikri birinci mənanın - "möhkəmləndirmə" mənası ilə əlaqələndirilə bilər.