Şəhla (şəhlə) sıfat. [ər. şahla] İri, tünd-mavi, qara rəngli gözlər üçün işlədilən ifadə. Əslində, "şəhla" sözü ərəb dilindən gələrək "qara göz" mənasını verir, lakin Azərbaycan ədəbi dilində, xüsusilə də poetik üslubda, daha geniş bir məna spektrini əhatə edir. Tünd-mavi, qara və ya çox qaranlıq gözlərin təsvirində işlədilir, bəzən də gözün parlaqlığı, cazibəsi və dərinliyini vurğulamaq üçün metaforik olaraq istifadə olunur. Sözün mahiyyətini anlamaq üçün onun kökünə - "şah" (شاه) sözünə nəzər salmaq vacibdir. "Şah" padşah, hökmdar mənasını daşıdığı kimi, eyni zamanda "böyük", "əzəmətli", "görkəmli" kimi mənaları da özündə cəmləşdirir. Beləliklə, "şəhla" göz, sadəcə tünd rəngli deyil, həm də böyük, əzəmətli və cazibəli göz deməkdir.
Misal olaraq verilən şeir parçasında ("Şəhla gözlərində səadət gülər...") "şəhla" gözün sadəcə rəngini deyil, həm də gözə aid edilən "səadət", "pərəstiş" kimi mücərrəd anlayışları əks etdirməklə gözəllik və cazibənin simvolu kimi təqdim olunur. Bu isə "şəhla" sözünün poetik və metaforik istifadəsinə əyani bir nümunədir. Yəni "şəhla" sözü yalnız "iri tünd-mavi" deyil, həm də gözün cazibədarlığı, dərinliyi və baxışın ifadə etdiyi duyğuları ifadə edir.
Cümlədə işlənmə nümunələri:
- Onun şəhla gözləri hər kəsi valeh edirdi.
- Şəhla gözlü qız mahnı oxuyurdu.
- Şeirdəki "şəhla gözlü Leyli" təsviri çox təsirli idi.
- Qaranlıq, dərin, şəhla gözlərində bir sirr gizlənirdi.
Göründüyü kimi, "şəhla" sözü müxtəlif cümlələrdə fərqli kontekstlərdə işlənərək, həm literal, həm də metaforik mənaları ifadə edə bilir.