Şərçi sifəti əsasən başqasına şər söyləyən, yalan danışaraq onun haqqında pis fikirlər yaymağı, nüfuzunu ləkələməyi hədəfləyən şəxsi ifadə edir. Lüğətlərdə sadəcə "şər söyləyən" kimi təqdim olunsa da, bu sözün mahiyyəti daha çox qərəzli və məqsədli şər yayımında, böhtan atmada, iftira etməkdə özünü göstərir. Belə şəxs sadəcə fikrini bildirmir, əksinə, başqasına qarşı mənfi münasibətini, düşmənçiliyini məqsədli şəkildə ifadə edir və bu ifadənin başqasına ziyan vurmasına çalışır.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, "şər" kökündən əmələ gəldiyini görürük. "Şər" sözünün özündə pislik, zərər, bəla mənaları var. "Şərçi" isə bu pisliyi, zərəri başqalarına çatdıran, yaymaqda fəal rol oynayan şəxsi təsvir edir. Bu, sadəcə mənfi fikirləri söyləməkdən də irəli gedir, çünki şərçinin məqsədi təkcə öz fikrini bildirmək deyil, başqasına ziyan vurmaq, onu məhv etmək və ya nüfuzunu sarsıtmaqdır.
Cümlədə istifadəsi müxtəlif ola bilər: "O, həmişə şərçi olmuşdur və başqalarının həyatını məhv etməkdən zövq alırdı." bu cümlədə şərçinin xarakteri və davranışının davamlılığı vurğulanır. Başqa bir nümunə: "Şərçilərin sözlərinə inanmayın, onlar həqiqəti əyirdilər." bu cümlə isə şərçilərin yalan danışma meylinə diqqət çəkir. "Şərçi bir adam olaraq, heç kim ona etibar etmirdi." cümləsində isə şərçinin ictimai nüfuzunun yoxluğuna işarə olunur.
Yekun olaraq, "şərçi" sadəcə şər söyləyən deyil, qərəzli, məqsədli şəkildə yalan danışaraq başqasına ziyan vurmağı hədəfləyən, iftira və böhtan atan şəxsi ifadə edən bir sözdür. Onun mənası kontekstdən asılı olaraq dəqiqləşə bilsə də, əsas mahiyyət başqasına qarşı mənfi, zərərverici niyyətdir.