Şərəfsizlik (ərəb. شرف - şərəf +sizlik) – Şərəf və namusdan məhrumluq vəziyyəti; şərəfin, ləyaqətin, heysiyyətin tamamilə olmaması və ya itirilməsi; vicdansızlıq, alçaqlıq, namussuzluq, rəzillik kimi mənfi xüsusiyyətlərin təzahürüdür. Bu termin əxlaqi və sosial norma və dəyərlərin kobudcasına pozulmasını, insan ləyaqətinin tapdalanmasını ifadə edir.
Şərəfsizlik anlayışı müxtəlif kontekstlərdə fərqli mənalar kəsb edə bilər. Məsələn, fərdi səviyyədə şərəfsizlik, bir insanın öz əxlaqi prinsiplərini və dəyərlərini kobud şəkildə pozması, yalan danışması, oğurluq etməsi, xəyanət etməsi, vətənə xəyanət etməsi kimi hərəkətlər nəticəsində öz şərəfini və namusunu itirməsi deməkdir. Bu, həmçinin sosial izolyasiya, cəmiyyətin rədd edilməsi və özünə hörmət hissinin itirilməsi ilə nəticələnə bilər.
Sosial səviyyədə isə şərəfsizlik, bir qrupun, təşkilatın və ya dövlətin öz əxlaqi və ya hüquqi öhdəliklərini yerinə yetirməməsi, ədalətsiz davranışı, korrupsiya, rüşvətxorluq, qanunsuz əməllər, insan haqlarının pozulması kimi hallarda özünü göstərir. Bu hal, ictimai etimadın sarsılması, sosial qarışıqlıq və qeyri-sabitliyə gətirib çıxarır.
Şərəfsizlik, "şərəfsiz" sifətinin əsasını təşkil edir və bu sözlərlə əlaqəli digər sözlərlə (məsələn, şərəfsizlik etmək, şərəfsiz davranmaq, şərəfsiz hərəkət) birlikdə istifadə edilərək, müəyyən bir hadisəni, hərəkəti və ya vəziyyəti xarakterizə edir. Mətndə "şərəfsizlik" sözünün sinonimləri olaraq "vicdansızlıq", "alçaqlıq", "namussuzluq", "rəzillik" göstərilir ki, bunlar da mənfi əxlaqi keyfiyyətləri əks etdirir. Bu sözlərin kontekstdən asılı olaraq müxtəlif dərəcələrdə ifadə etdikləri mənfi keyfiyyətləri nəzərə almaq vacibdir. Məsələn, "rəzillik" daha çox fiziki zorakılığa, "alçaqlıq" isə hiyləgərliyə və xəyanətə işarə edə bilər.