Şırım-şırım sözü Azərbaycan dilində sifət olaraq işlənir və əsasən bir səthin zolaq-zolaq, zol-zol, cızıq-cızıq, yarıq-yarıq və ya şırımlı görünüşdə olduğunu ifadə edir. Lüğətlərdəki sadə "zolaq-zolaq" tərifi sözün ifadə etdiyi vizual təsiri tam əks etdirmir. Çünki "zolaq-zolaq" daha geniş bir məna kəsb edərkən, "şırım-şırım" daha çox nazik, dərin olmayan, bəzən qeyri-bərabər şırımların mövcudluğunu vurğulayır. Bu şırımlar paltarın toxumasında, bir səthin üzərində, ağacın qabığında və s. ola bilər.
Sözün mənşəyinə nəzər salsaq, "şırım" sözünün kökü "şırmaq" (yarmaq, cızmaq) felindən gəldiyini görərik. Beləliklə, "şırım-şırım" tez-tez və yaxın-yaxın yerləşən kiçik şırımların yaradılması nəticəsində əmələ gələn bir səthi təsvir edir. "Zolaq-zolaq" isə daha geniş şəkildə paralel xətlərin, zolaqların varlığını bildirir və bu zolaqlar şırım kimi dərin və ya nazik olmaya da bilər.
Misal olaraq, "şırım-şırım paltar" ifadəsində paltarın toxumasının incə, bəlkə də köhnəlmədən və ya toxuma xüsusiyyətindən irəli gələn kiçik şırımlarla dolu olduğunu başa düşürük. "Zolaq-zolaq paltar" isə daha geniş məna daşıyır və sadəcə paltarda zolaqların olduğunu bildirir; bu zolaqlar naxış ola bilər, ya da parça kəsiminin nəticəsi ola bilər.
Bir nümunə olaraq, mehmanxana təsvirindəki "Mehmanxanada ilk nəzərə dəyən birinci mərtəbədəki böyük dairəvi dəhliz" cümləsi ilə "şırım-şırım" sözünü birləşdirmək mümkün deyil. Çünki dəhlizin "şırım-şırım" olması məntiqi olaraq mümkün deyil. Ancaq "şırım-şırım" sözü həmin dəhlizin divarlarında olan bir səthin təsvirində istifadə oluna bilərdi. Məsələn: "Mehmanxanada ilk nəzərə dəyən birinci mərtəbədəki böyük dairəvi dəhlizin divarlarındakı gips şırım-şırım idi."