Şorakət sözü Azərbaycan dilində əsasən şoran torpaqları, duzlu bataqlıqları və ya duzlu-şorlaşmış yerləri ifadə edir. Lüğətlərdə "şoran" ilə sinonim kimi göstərilməsinə baxmayaraq, arasında incə bir fərq vardır. "Şoran" daha çox torpağın duzlu olmasını, yəni torpaqdakı duz miqdarının yüksək olmasını bildirir. "Şorakət" isə bu duzlu torpağın yayıldığı geniş ərazini, landşaftını, xüsusi bir ekosistemini ifadə edir. Belə ki, şorakət yalnız duzlu torpaq deyil, həm də bu torpaqda bitən xüsusi bitki növləri, yaşayan canlılar və torpağın fiziki xüsusiyyətlərini (məsələn, quruluşu, rəngi, su rejimi) əhatə edən daha geniş bir anlayışdır.
Etimalogiyasına gəldikdə, "şorakət" sözünün kökü fars dilinə gedib çıxır. Farsca "şor" (şorab) sözü "duzlu" mənasını verir və "-əkət" şəkilçisi isə "yer", "məkan" mənasını bildirən bir şəkilçi olaraq, "şoran yer", "duzlu yer" kimi bir məna yaradır. Beləliklə, "şorakət" sözü sadəcə "duzlu torpaq" deyil, "duzlu torpağın yayıldığı ərazi" mənasını daha tam əks etdirir.
Cümlələrdə istifadəsinə nümunələr:
- Qoyunlar şorakətli ərazilərdə otlayırdılar.
- Şorakətin bitki örtüyü olduqca məhduddur.
- Kəndin ətrafı geniş bir şorakət idi.
- Şorakət ərazilərinin meliorasiyası böyük əhəmiyyət kəsb edir.
- Tərəçiçəklilər fəsiləsinə aid bəzi bitkilər şorakət şəraitində yaxşı bitir.
Göründüyü kimi, "şorakət" sözü həm coğrafi bir anlayışı, həm də ekoloji bir sistemi təsvir etmək üçün işlədilir. Şoran ilə müqayisədə daha geniş və əhatəli bir mənaya malikdir.