Şölə sözü ərəb mənşəli olub, Alov, parıltı, işıq saçma, şüa, parlaqlıq kimi mənaları əhatə edir. Lüğətlərdə sadəcə "alov, parıltı, işıltı, şəfəq" kimi təriflənməsi sözün semantik zənginliyini tam əks etdirmir. Şölə, sadəcə işıq və istilik mənbəyi deyil, həm də hərəkət, dinamizm, enerji və hətta təhlükə hissi yaradır.
Məsələn, "alov" daha çox yanma prosesinə yönəlmiş bir ifadədir, halbuki "şölə" daha poetik və metaforik işlənə bilir. Alov, sabit və davamlı bir yanmanı təsvir edərkən, şölə ani parıltıları, atəşin qəfil yüksəlmələrini və ya hərəkətliliyini ifadə edir. Şəfəq kimi təbiət hadisələri ilə əlaqələndirildikdə isə, "şölə" gözəllik və heyranlıq duyğularını oyadır.
Nümunə cümlələr:
1. Şöləli günəş batarkən göy qırmızıya boyandı. (Burada şölə, günəşin parlaqlığını və rəngini ifadə edir.)
2. Odun şölələri tavanı yandırdı. (Burada şölə, atəşin hərəkətli və təhlükəli olduğunu vurğulayır.)
3. Gözləri şölə kimi parıldayırdı. (Burada şölə, metaforik olaraq, şiddətli, coşğun və həyəcanlı duyğuları ifadə edir.)
4. Qəhrəmanın ürəyindən qəzəbin şölələri çaxırdı. (Burada şölə, daxili bir hərəkətliliyi, ağrı və ya coşğunu ifadə edir.)
Verilən misal şeirdə ("Xortdan:") istifadə olunan "şölə" sözü də metaforik mənada işlənib. Səhranın günbatan tərəfindən yüksələn "şölə", sadəcə bir alov deyil, günəşin parlaqlığını, səhranın genişliyini və təbiətin möhtəşəmliyini ifadə edən poetik bir obrazdır.