Təbəə (ər. “tabe” sözünün cəmidir) sözü bir dövlətin hakimiyyətinə tabe olan, onun qanunlarına riayət edən və vətəndaşlıq hüquqlarından istifadə edən insanları və ya əhalini ifadə edir. Bu mənada "təbəə" termini, müasir "vətəndaş" sözünün daha geniş və tarixi bir sinonimidir. Müasir dövlət anlayışında "vətəndaş" termini daha çox hüquqi və siyasi hüquq və vəzifələri qabardırsa da, "təbəə" termini daha geniş mənada, həm hüquqi, həm də sadəcə olaraq bir dövlətin ərazisində yaşayan və onun hakimiyyətinə tabe olan bütün əhalini əhatə edir. Beləliklə, "təbəə" konteksindən asılı olaraq, həm vətəndaşlığı olan, həm də müvəqqəti olaraq bir ölkədə yaşayan, lakin vətəndaşlığı olmayan şəxsləri də ifadə edə bilər.
Tarixi kontekstdə "təbəə" sözünün istifadəsi, xüsusilə imperiyalar və geniş əraziləri əhatə edən dövlətlərdə daha çox rast gəlinir. Bu dövlətlərdə müxtəlif etnik qruplar və mədəniyyətlər bir çətir altında yaşayırdı və "təbəə" termini bu müxtəliflik içərisində olan bütün insanları ifadə etmək üçün istifadə olunurdu. Bu, müasir "vətəndaş" terminindən fərqli olaraq, daha az hüquqi əsaslı və daha çox coğrafi və siyasi tabeliyə əsaslanan bir anlayış idi.
Misal olaraq, "İran təbəəsi" ifadəsi həm İran vətəndaşlarını, həm də İranda yaşayan, amma başqa ölkənin vətəndaşlığını daşıyan şəxsləri qəbul edə bilər. Digər tərəfdən, "hökmdar ilə təbəələr arasında sədlər çəkilir" cümləsində "təbəələr" sözü hökmdarın hakimiyyəti altında olan, lakin hökmdarla birbaşa əlaqəsi olmayan geniş əhalini göstərir. Bu nümunədə, "təbəə" sözü sosial və siyasi iyerarxiyanı vurğulayır.
Qısaca, "təbəə" sözü tarixi və kontekstuya bağlı olaraq, "vətəndaş" sözündən daha geniş bir məna daşıyır və bir dövlətə bağlı olan bütün əhalini, hüquqi statuslarından asılı olmayaraq, əhatə edə bilər. Müasir Azərbaycan dilində istifadəsi daha az olsa da, tarixi və ədəbi mətnlərdə rast gəlinməsi daha çoxdur.