Təkəbbürlü sifət və zərf kimi işlənən bir söz olub, özünə həddindən artıq qiymət verməyi, başqalarını özündən aşağı tutmağı, lovğalıq və böyüklükdən danışmağı bildirir. Mənşəcə ərəb dilindən gəlmişdir və "təkəbbür" (تکبر) sözündən törəmədir. "Təkəbbür" sözü özünə həddən artıq qiymət vermək, qürurlanmaq, lovğalanmaq mənalarını verir.
Təkəbbürlü şəxs özünü başqalarından üstün tutur, onlara hörmətlə yanaşmır, təcavüzkar və ya laqeyd davranır. Bu davranış özünə inamın sağlam ifadəsindən fərqli olaraq, başqalarına qarşı hörmətsizlik və təhqir hissi ilə müşayiət olunur. Təkəbbürlülük həm də özünü gözdən salmaq, insanları özündən uzaqlaşdırmaq kimi nəticələrə gətirə bilər.
Lüğətdə verilən sinonimlər (iddialı, təşəxxüslü, lovğa, mütəkəbbir, forslu) təkəbbürlülüyün müxtəlif üzlərini əks etdirir. "İddialı" şəxsin öz bacarıqlarına həddən artıq inanmasını, "təşəxxüslü" özünü önə çəkmək istəyini, "lovğa" özünü göstərmək həvəsini, "mütəkəbbir" dərin kök salmış təkəbbürünü, "forslu" isə söz və hərəkətlərdə süniyyətini ifadə edir.
Misal cümlələr:
- O, təkəbbürlü davranışı ilə hər kəsi özündən uzaqlaşdırdı.
- Təkəbbürlü insan heç vaxt həqiqi dost tapa bilməz.
- Xanpəri özündən bədgüman, keçmişinə arxayın, təkəbbürlü, heç kəsi bəyənməyən bir qadın idi. (Bu cümlədə təkəbbürlülük digər xüsusiyyətlərlə birlikdə verilir və onun şəxsiyyəti haqqında daha dolğun məlumat verir.)
- Onun təkəbbürlü sözləri hamını əsəbiləşdirdi.
- Təkəbbürlü olmaq heç də ağıllı olmağın göstəricisi deyildir.