Forslu sifəti, əsasən, özünü başqalarından üstün tutan, lovğa və təkəbbürlü davranışları ilə seçilən şəxslər üçün işlədilir. Bu, sadəcə "təşəxxüslü" olmaqdan daha geniş bir məna kəsb edir. Forslu insan, özünü nümayiş etdirməyə, qürurunu vurğulamağa və digərlərinə özünün üstünlüyünü hiss etdirməyə çalışır. Bu, həm sözlərdə, həm də hərəkətlərdə özünü göstərə bilər – özünə qarşı hörmətli və ehtiram dolu davranışı tələb edər, başqalarının fikirlərini saymaz və tez-tez özünü başqalarının üzərində hiss etdirir.
Forsluluq, təkəbbürlə qarışıq olsa da, ondan bir qədər fərqlənir. Təkəbbür daha çox daxili bir hiss, özünə olan həddən artıq inam və başqalarına aşağı baxışdır. Forsluluq isə bu hissi açıq-aşkar nümayiş etdirmək, onu başqalarına göstərmək meylidir. Bir forslu insan özünü dəyərli, xüsusi və başqalarından fərqli göstərməyə çalışır, hətta bu üçün süni yolla da olsa, özünü daha yüksək və əhəmiyyətli göstərməyə cəhd edir.
Misal olaraq verilən “Forslu qadın” ifadəsi, özünü başqalarından üstün tutaraq, qürurlu, təkəbbürlü və özünü nümayiş etdirən bir qadını təsvir edir. Eyni şəkildə, mətnə daxil edilən Fərəc bəyin təsviri də forsluluğu paxıllıq, dargözlük kimi mənfi xüsusiyyətlərlə bağlayır, forslu bir şəxsin xarakterini daha dəqiq şəkilləndirir.
Qısacası, forslu olmaq, sadəcə özünə inam deyil, bu inamı həddən artıq vurğulamaq, başqalarına həddən artıq sərgiləmək və onlara öz üstünlüyünü hiss etdirməyə çalışmaqdır. Bu, mənfi bir xüsusiyyət kimi qəbul edilir və tez-tez sosial əlaqələrə mənfi təsir göstərir.