Təklülə sözü Azərbaycan dilində bir lüləsi olan odlu silahı, xüsusilə də kiçik ölçülü tapança və ya tüfəngi bildirir. Lüğətlərdə sadəcə "bir lüləsi olan tüfəng, ya tapança" kimi qısa izahı olsa da, mənanın daha dəqiq və geniş şəkildə izahı aşağıdakı kimi verilməlidir:
Əslində, "təklülə" sözü "tək" və "lülə" sözlərinin birləşməsindən əmələ gəlmişdir. "Tək" say ədədi olub, burada "bir" mənasında işlənir. "Lülə" isə odlu silahların güllənin atıldığı borucuq hissəsidir. Beləliklə, "təklülə" sözü etimoloji olaraq "bir lüləsi olan" mənasını verir. Bu, onun yalnız bir atış məsafəsinə malik olduğunu göstərir. Müasir silah terminologiyasında bu, tək lüləli tapança və ya tüfəng kimi başa düşülür. Lakin, tarixi kontekstdə, "təklülə" daha çox kiçik ölçülü, əl silahı kimi qəbul olunur, böyük ölçülü uzun lüləli tüfəngləri deyil.
İstedadlı yazıçıların əsərlərində "təklülə" sözünün işlənməsi, onun mənasının yalnız silah kimi deyil, həm də simvolik mənalar daşıdığını göstərir. Məsələn, verilən nümunədə ("Qarakişi … gah Şahmara, gah Yusifə, gah da təklüləsinə baxıb qapıdan çıxdı") "təklülə" şəxsin tez-tez dəyişən, qeyri-sabit və ya qərar verməkdə çətinlik çəkən vəziyyətini ifadə edə bilər. Sanki qarşıdakı hər üç variant qarşısında tərəddüd edir, heç birinə tam qərar verə bilmir. Bu halda "təklülə" "tərəddüd", "qərar verməkdə çətinlik" kimi metaforik mənalar daşıyır.
Yekun olaraq, "təklülə" sözünün mənası yalnız "bir lüləsi olan tapança və ya tüfəng" deyil, həm də müəyyən kontekstdə simvolik mənalar daşıyır və bu mənalar ədəbi əsərlərdə, müəllifin dil ustalığından asılı olaraq, fərqli çalarlarda özünü göstərə bilər.