Tipik sifəti, əsasən bir şeyin və ya hadisənin müəyyən bir qrupa, sinfə və ya növə məxsus olduğunu, həmin qrupun, sinfin və ya növün ümumi xüsusiyyətlərini əks etdirdiyini bildirir. Bu mənada, "tipik" sözü bir nümunənin, hadisənin və ya fərdin öz qrupuna aid olduğunu, həmin qrup üçün xarakterik olan xüsusiyyətləri özündə cəmləşdirdiyini ifadə edir. Məsələn, "tipik bir qış günü" desək, bu, həmin coğrafi ərazidə qış üçün səciyyəvi olan soyuq hava, yağış və ya qar kimi hadisələrin baş verməsini nəzərdə tutur.
Sözün birinci mənası daha çox bir şeyin "nümunəvi" və ya "ənənəvi" olduğunu vurğulayır. Yəni, müəyyən bir qrup üçün gözlənilən xüsusiyyətləri tam olaraq özündə əks etdirir. Məsələn, "tipik bir italyan yeməyi" ifadəsi həmin ölkənin mətbəxinə xas olan reseptləri, ədviyyatları və bişirmə üsullarını nəzərdə tutur.
İkinci mənası isə daha çox bir şeyin "səciyyəvi" və ya "xarakterik" olduğunu vurğulayır. Bu, o şeyin digər oxşar şeylərdən fərqləndirən özünəməxsus xüsusiyyətlərinə işarə edir. Məsələn, "tipik bir davranış" ifadəsi müəyyən bir şəxs və ya qrup üçün adətən müşahidə olunan, onların hərəkət tərzini əks etdirən xüsusiyyətləri bildirir. Bu kontekstdə "tipik" sözü həm müsbət, həm də mənfi mənada işlənə bilər.
Etimalogiyasına gəldikdə, "tipik" sözü yunanca "typos" (τύπος) sözündən törəmişdir və "nümunə", "forma", "növ" mənalarını verir. Lüğətimizə fransız dilindən keçmişdir. "Tipik" sözü müxtəlif cümlə quruluşlarında sifət kimi işlənir və adətən "olmaq", "görünmək", "hesab olunmaq" kimi feilərlə birlikdə istifadə olunur. Məsələn: "Bu, tipik bir səhvdir.", "O, tipik bir tələbədir.", "Hadisə tipik bir şəkildə baş verdi." kimi.