Utandırma: "Utandırmaq" fellərinin məsdər forması olub, bir kəsin əxlaqsız, ədəbsiz hərəkətləri, davranışları və ya sözləri ilə başqalarını utandırmaq, onların qarşısında özünü biabırçı vəziyyətdə qoymaq mənasını verir. Etimoloji baxımdan "utandırmaq" feli "ut" kökünə "-andır-" əlavəsi və "-maq" məsdər şəkilçisinin əlavə olunması ilə əmələ gəlmişdir. "Ut" kökü, qədim türk dillərində də rast gəlinən bir kökdür və əsasən "üz", "sifət", "nüfuz" kimi mənaları ehtiva edir. Beləliklə, "utandırmaq" sözünün əsl mənası bir kəsin üzünü, nüfuzunu, şərəfini qaranlıq salmaq, onun qürurunu incitmək kimi təfsir edilə bilər.
Utandırma həm hərəkət, həm də vəziyyət kimi başa düşülə bilər. Məsələn, "Onun davranışı əsl utandırma idi" cümləsində utandırma, ədəbsiz və ya əxlaqsız bir davranışın nəticəsi olan bir vəziyyətə işarə edir. Digər tərəfdən, "Uşaqları utandırma məqsədi ilə bu hərəkəti etmədi" cümləsində isə utandırma, bilərəkdən bir kəsin üzünü qara etmək məqsədini daşıyan bir hərəkətə istinad edir. Bu hərəkət sözlə və ya əməllə həyata keçirilə bilər.
Utandırma, kontekstə görə müxtəlif intensivlik səviyyələrini ifadə edə bilər. Yüngül bir utandırmadan tutmuş ciddi bir biabırçılığa qədər müxtəlif dərəcələrdə işlənə bilər. Məsələn, "Kiçik bir səhvə görə onu utandırmaq doğru deyil" cümləsində yüngül bir utandırma nəzərdə tutulursa, "Onun yalanı böyük bir utandırma səbəb oldu" cümləsində daha ciddi bir utandırma, hətta biabırçılıq nəzərdə tutulur.
Qısacası, utandırma kəlməsi yalnız bir sözlə ifadə oluna bilməyən bir çox nuansı özündə əks etdirir və kontekstə görə mənası dəqiqləşdirilir. Bu çoxşaxəli məna səbəbindən dil dəqiqliyinə əhəmiyyət verən ədəbi əsərlərdə və rəsmi yazılı mətnlərdə ehtiyatla işlənməlidir.