Ütü, paltar, parça və digər toxuculuq məmulatlarının hamarlanmasını təmin edən, istilik mənbəyi ilə qızdırılan bir alətdir. Tarixən kömürlə qızdırılan ütülər geniş istifadə olunsa da, müasir dövrdə əsasən elektrik enerjisi ilə işləyən ütülər üstünlük təşkil edir. Kömürlü ütülər ağır, əl ilə qızdırılmalı və qızdırıldıqdan sonra tez soyumaması üçün izolyasiya tələb edən alətlər idi. Elektrik ütülərinin isə istifadəsi daha rahat və tənzimlənməsi asandır. İstiliyin tənzimlənməsi imkanı sayəsində müxtəlif materialların xüsusiyyətlərinə uyğun olaraq istifadə edilə bilir.
Ütünün əsas hissələri qızdırıcı element, termostat (istilik tənzimləyicisi), qabıq (materialdan asılı olaraq metal, plastik və s.), sap və bəzən buxar funksiyası (buxar çıxışı üçün deşiklər) kimi elementlərdən ibarətdir. Bəzi müasir ütülərdə avtomatik sönmə, damcı əleyhinə sistemlər, özünü təmizləmə kimi əlavə funksiyalar da mövcuddur. Ütülərin ölçüsü, çəkisi və dizaynı istifadəçinin rahatlığına uyğun olaraq dəyişir.
Lüğətlərdə "ütü" sözü əsasən bu texniki mənasında izah olunsa da, məcazi mənada da işlədilə bilər. Məsələn, “fikirləri ütüləmək” ifadəsi fikir və düşüncələrin düzəldilməsi, təkmilləşdirilməsi mənasında işlədilir. Bu məcazi məna ütünün hamarlaşdırıcı təsirindən irəli gəlir.
Ütünün etimologiyası fars dilindən gəlmə olub, "ütü" sözünün kökü qədim fars dilindəki "atüsh" (od) sözündən törəyir. Bu da ütünün iş prinsipini əks etdirir - yəni istilik mənbəyindən (oddan) istifadə edərək materialın hamarlanmasını təmin etməsi. Beləliklə, sözün etimologiyası onun mənasını daha yaxşı başa düşməyə kömək edir.