ÜYÜŞMƏ (üyüşmək-dən f.is.) - lingv. Bir-birinə yaxın səslərin, hecalarin və ya sözlərin ardıcıl gəlməsi nəticəsində yaranan fonetik hadisə. Üyüşmə, nitqin səlisliyini və ahəngdarlığını pozmayan, əksinə, bəzən onu daha da gözəlləşdirən bir vasitə kimi də çıxış edir. Bu zaman yaranan ritmik təkrar, dilin ifadə imkanlarını zənginləşdirir.
Üyüşmə, əsasən, səsin, hecanın və ya sözün təkrarı yolu ilə əldə edilir. Təkrarın sayı və növü üyüşmənin tipini müəyyənləşdirir. Məsələn, "dəniz dibi", "ağaclar ağaclıqda" kimi ifadələrdə səs üyüşməsi müşahidə olunur. "Gəl, gəl, gəl" deyimində isə söz üyüşməsinin kəskin təzahürü var. Üyüşmə həm də bədii ədəbiyyatda, xüsusilə də şeir və nəsrdə, ritm və ahəng yaratmaq, təkrar vasitəsilə müəyyən mənaları vurğulamaq üçün geniş istifadə olunan bir üslubi vasitədir.
Üyüşmənin fonetik təbiəti ilə yanaşı, stilistik əhəmiyyəti də var. Mülayim üyüşmə nitqi daha musiqili və ifadəli edir. Lakin həddindən artıq üyüşmə nitqin anlaşılmasını çətinləşdirə, qıcıqlandırıcı təsir bağışlaya bilər. Buna görə də yazı və nitqdə uyğunluğu, mülayimliyi təmin etmək vacibdir. Üyüşmənin istifadəsinə dair qaydalar dilin inkişafı ilə yanaşı dəyişir və üslub, janr, mətnin məqsədindən asılı olur.
Ümumiyyətlə, "üyüşmə" termini ədəbiyyatşünaslıqda və dilçiliyin fonetika və stilistika bölmələrində geniş araşdırılır. Onun tədqiqi nitqin ifadə vasitələrinin daha yaxşı başa düşülməsinə kömək edir. Üyüşmənin ədəbiyyatda təsiri, məsələn, şeirin ahəngdarlığında, ritmində, obrazlılığında özünü göstərir. Müasir dilçilikdə üyüşmənin müxtəlif növləri (səs üyüşməsi, heca üyüşməsi, söz üyüşməsi) təhlil olunur və onların nitqə təsirləri müəyyənləşdirilir.