Acışma, "acışmaq" fellərindən törəmiş bir isimdir. Əsasən, bir şeyin itirilməsi, əldən çıxması və ya əldə edilə bilməməsi səbəbindən duyulan kədər, məyusluq və ya həsrət hissi kimi təsvir oluna bilər. Sadəcə "kədər" sözü ilə ifadə edilməkdən daha geniş bir məna kəsb edir, çünki əsasında həsrətin, itirilmiş bir şeyə olan bağlılığın və ya onun yenidən əldə edilməyəcəyinə dair ümidsizlik hissinin olması yatır.
Acışma, intensivlik dərəcəsinə görə fərqlənə bilər. Hafif bir məyusluqdan tutmuş, dərin bir kədər və həsrətə qədər geniş bir spektr əhatə edir. Bu hissin səbəbi müxtəlif ola bilər: itirilmiş bir əşya, kəsilmiş bir əlaqə, əldə edilməmiş bir məqsəd və ya həyata keçməmiş bir arzu. Acışma, insanın həyatının müxtəlif mərhələlərində, müxtəlif hadisələrlə bağlı olaraq ortaya çıxa bilən universal bir insani duyğudur.
Maraqlı bir tərəfi də acışmanın ifadə olunma formasının fərqliliyi ilə bağlıdır. Bəziləri acışmalarını açıq şəkildə ifadə edərkən, bəziləri içəriyə qapanaraq yaşayırlar. Bu, fərdi xarakterlər, mədəniyyət və tərbiyə fərqləri ilə sıx əlaqədardır. Acışmanın təzahürü həm də fiziki simptomlarla müşayiət oluna bilər: yuxusuzluq, iştahsızlıq, enerji itkisi və s. Bu simptomların şiddəti acışmanın intensivliyi ilə mütənasibdir.
Psixologiya və sosiologiya elmləri acışma hissinin öyrənilməsi ilə məşğul olur. Bu elmlər acışmanın insan psixologiyası üzərindəki təsirlərini, onun sağlamlığa təsirlərini və müalicə üsullarını araşdırır. Acışmanın sağlam şəkildə idarə edilməsi həyat keyfiyyətini yüksəltmək üçün çox əhəmiyyətlidir.