Adagio (ital. adagio) musiqi terminidir və əsasən iki əsas mənada işlədilir:
1. Temp göstəricisi: "Adagio" bir musiqi əsərinin yavaş və ağır tempdə ifa edilməsini göstərən bir göstərişdir. Bu, ifaçının əsəri yavaş, düşüncəli və ifadəli şəkildə çalması lazım olduğunu bildirir. Tempo dəqiq ölçülməsə də, adətən "andante"-dən daha yavaş, "largo"-dan isə daha sürətli bir temp nəzərdə tutulur. Adagio-nun ifadəliliyinin dərinliyi və ifaçının şəxsiyyətinin əsərinə necə əks olunması kompozitorun ifadə etmək istədiyi duyğuların əsasını təşkil edir.
2. Musiqi əsəri: "Adagio" eyni zamanda, ağır tempdə, ümumiyyətlə lirik və duyğulu xarakter daşıyan bir musiqi əsərinin adını da bildirə bilər. Bu cür əsərlər adətən romantik, melankolik və ya meditativ bir əhval-ruhiyyə yaradır. Müşahidələr göstərir ki, adagiolar tez-tez simfoniyaların, konsertlərin və ya sonata formalarının bir hissəsi kimi yazılır və əsərin duyğusal zirvələrindən birini təşkil edir. Məşhur kompozitorların əsərlərində tez-tez rast gəlinən adagiolar, musiqi tarixinin ən gözəl və yadda qalan hissələri arasında yer alır.
Beləliklə, "Adagio" yalnız bir temp göstəricisi deyil, həm də musiqi dilinin zənginliyini və ifadə qabiliyyətini nümayiş etdirən, yavaş tempdə ifa olunan və güclü duyğuların ifadə edildiyi bir musiqi janrı və ya hissəsidir.