Ağaz (fars. əصلində "başlanğıc" mənasını verir) sözü Azərbaycan dilində köhnəlmiş olsa da, ədəbiyyatımızda, xüsusilə də klassik şeirlərimizdə tez-tez rast gəlinən bir sözdür. "Başlamaq", "başlanğıc vermək" mənalarını ifadə edir. Müasir dilin təsiri ilə "başlamaq" feli ilə əvəz olunsa da, "ağaz" sözünün özünəməxsus bir estetik və tarixi yükü vardır.
Füzuli kimi klassiklərin əsərlərində istifadə edilməsi "ağaz"ın ədəbi dilin zənginliyinə verdiyi töhfəni göstərir. "Nə taledir bu kim, aləmdə ağaz etmədim bir iş" misrasında olduğu kimi, söz həm də bədii ifadə vasitəsi olaraq işlənir və həmin cümlədəki "ağaz etmədim" ifadəsi "bir işə başlamadım" deyilməkdən fərqli bir poetik təsir yaradır. "Ağaz" daha çox təntənəli və dərin bir məna çağırışını ehtiva edir.
Başqa bir misalda isə ("Gündə bir şəbədə ağaz etdin; Çox olan lütfü bizə az etdi") "ağaz etdin" ifadəsi, hər gün yeni bir əməl, yeni bir xeyir işə başlamağı ifadə etməklə yanaşı, həm də Allahın lütfünün sonsuzluğunu vurğulayır. Bu mənada "ağaz" sadəcə "başlamaq"dan daha çox bir işin uğurlu başlanğıcını, yeni bir dövrün açılmasını ifadə edən poetik bir vasitədir.
Beləliklə, "ağaz" sözü dil tariximiz üçün əhəmiyyətli bir leksik vahid olaraq qalır və ədəbiyyatımızın incəliklərini anlamaq üçün onun köhnəlmiş olmasına baxmayaraq, mənasını bilmək vacibdir. Sözün fars mənşəli olmasına baxmayaraq, Azərbaycan dilinə o qədər yaxşı inteqrasiya olunmuşdur ki, özünü tamamilə Azərbaycan dilinin bir parçası kimi hiss etdirir.