Ağıçı sözü köhnə Azərbaycan məişətində qadınlara aid olan spesifik bir rol ifadə edir. Sadəcə "ağlayan qadın" tərifindən daha çox məna ehtiva edir. Ağıçı, əslində, yas mərasimlərində, xüsusilə də ölüm hadisələrindən sonra, ağı-fəryad edən, ölünü oxşayan və ağı deyən qadındır.
Onun funksiyası yalnız ağlamaq deyil, həm də mərhumun həyatını, xüsusiyyətlərini, əməllərini yada salmaq, onun xatirəsini əbədiləşdirmək idi. Ağıçıların ifa etdiyi ağılar, dərin emosional yük daşıyan, poetik ifadələrlə zəngin, həm də sosial-mədəni kontekstdə mühüm məlumatlar verən xüsusi folklor nümunələridir. Bu ağılar, həm də mərhumun ailəsinə və yaxınlarına dəstək olmaq, onların kədərini bölüşmək məqsədi daşıyırdı.
Ağıçı olmaq xüsusi bacarıq və təcrübə tələb edirdi. Ağıçıların səsi, ifadə qabiliyyəti, ağı demək qabiliyyəti yüksək qiymətləndirilirdi. Onlar, cəmiyyətdə hörmətə layiq olan, müəyyən dərəcədə sosial statusa malik şəxslər idilər. "Ağıçı" termini, sadəcə bir peşə adı deyil, həm də mərhumla vidalaşma mərasiminin mühüm bir tərkib hissəsini, köhnə Azərbaycan mədəniyyətinin zəngin folklor ənənəsinin bir parçasını təmsil edir.
Müasir dövrdə ağıçı adəti azalsa da, bu söz və onun arxasında duran ənənə, Azərbaycan mədəni irsinin ayrılmaz bir parçası olaraq qalmaqdadır və folklor tədqiqatları üçün dəyərli bir mənbədir.