Ağızucu sözü Azərbaycan dilində zərf kimi işlənir və əsasən könülsüzlük, etinasızlıq və başdansovma ifadə edir. Sadəcə "könülsüz" demək deyil, həm də cavabın ya da hərəkətin səthi, laqeyd və düşünülməmiş olduğunu vurğulayır. Sözün kökünə nəzər salsaq, "ağız" və "ucu" hissələrinin birləşməsindən əmələ gəldiyini görərik. Bu da cavabın ağızdan təsadüfən, düşünülmədən, yüngülcə atılmış bir söz kimi çıxdığını göstərir. Sanki sözlər ağız ucunnan, sözün əsl mənasında, çırpılıb atılıb.
Misal üçün, "Ağızucu cavab verdi" deyəndə, şəxsin cavabının qısa, səthi, fikir vermədən, sualın mahiyyətinə varmadan verildiyini başa düşürük. Şəxs, suala cavab verməkdən çəkinmir, ancaq əslində, cavabının arxasında bir düşüncə, bir məna axtarmaq mümkün deyil. Bu, həm də səhlənkarlıq, biganəlik və ya maraqsızlığı ifadə edə bilər.
Ədəbiyyatda "ağızucu" sözü, personajın xarakterini və həmin anda olan daxili vəziyyətini əks etdirmək üçün istifadə olunur. Sözün yaratdığı emosional təsir, sadəcə "könülsüz" sözündən fərqli olaraq, daha dərin və çoxşaxəlidir. Beləliklə, "ağızucu" sadəcə bir söz deyil, bir çox duyğunu, xarakter xüsusiyyətini özündə əks etdirən, ədəbi dilin zənginliyini göstərən incə bir ifadədir.