Ağzıodlu sifəti, əsasən, danışıq üslubuna aid olaraq, şəxsin hirsli, acıqlı və tünd bir tonda danışdığını ifadə edir. Bu, sadəcə səsin tonu ilə deyil, həm də seçilən sözlərin, ifadələrin və ümumi nitq tərzinin kəskinliyi və qıcıqlandırıcı xüsusiyyətləri ilə əlaqədardır. Ağzıodlu danışan kəs, sözlərini seçməkdə ehtiyatlı deyil, hətta kəskin və təhqiredici ifadələr işlədə bilər.
Sözün "odlu" hissəsi, nitqin sıxıntılı, hərarətli və nəzarətsiz təbiətini vurğulayır. Sanki danışan şəxsin sözləri od kimi alovlanır, dinləyəndə həyəcan və narahatlıq yaradır. Bu, söhbətin gərgin və üzləşməyə doğru gedə biləcəyinin göstəricisidir. Hirsin intensivliyi, ağzıodlu danışığın əsas xüsusiyyətidir.
Ağzıodlu olmaq, həmişə pis bir xüsusiyyət kimi qəbul edilməsə də, bəzi hallarda dürüstlük və qətiyyət əlaməti ola bilər. Məsələn, ədalətsizliyə qarşı çıxarkən və ya haqsızlığa son qoymağa çalışarkən ağzıodlu danışmaq, mövqeyin güclü şəkildə ifadə olunmasına kömək edə bilər. Ancaq bu, həmişə düzgün yanaşma deyildir və nəticədə əlaqələrin pozulmasına səbəb ola bilər. Ona görə də, ağzıodlu danışığın hansı kontekstdə istifadə olunduğuna diqqət etmək vacibdir.
Bir sözlə, "ağzıodlu" sadəcə "hirsli" və ya "acıqlı" olmaqdan daha çox şey ifadə edir. Bu, həm danışığın tonunu, həm də məzmununu, seçilən sözlərin qəddarlığını, nitqin intensivliyini və ümumi təsirini əhatə edən daha geniş bir məfhumdur. "Ağzıodlu danışmaq" deyimi isə bu xüsusiyyətin hərəkətə keçməsini göstərir.