Ah-vay (is.): Dərin kədər, qüssə və qəm hisslərinin ifadəsidir. Sadəcə "dərd" və ya "kədər" sözlərindən daha intensiv bir duyğunu, içini kemirən, ruhu sarsıdan bir ağırı ifadə edir. "Ah-vay" sözü, içində gizli bir fəryad, bir fəğan daşıyır; sözsüz bir inilti, dərin bir ümidsizliyin təzahürüdür. Bu söz, sadecə bir duyğunu deyil, həm də həmin duyğunun şiddətini və dərinliyini vurgular.
Xətai’nin misrasında ("Çox etdi mənçün ah-vayı; Gözündən axıtdı dürlü çayı.") gördüyümüz kimi, "ah-vay" fiziki təzahürlərlə, məsələn, göz yaşı ilə birlikdə işlənir. Bu, həmin kədərin nə qədər dərin və ruh parçalayıcılığını göstərir. Sözün dərin emosional yükü sözün özündə deyil, həm də istifadə olunduğu kontekstdə açıq şəkildə hiss olunur.
“Ah-vay” sadəcə bir söz deyil, bir vəcd halının, dərin əzabın ifadəsidir. O, qəmli bir nəğmənin, qırıq bir ürəyin səsidir. Ədəbiyyatımızda tez-tez istifadə olunan bu söz, dilə fərqli bir rəng, əsərlərə isə daha dərin bir emosional təsir qatır. Onun "fəryad" və "fəğan" ilə yanaşı işlənməsi də bu mənanı daha da gücləndirir.
Qısaca, "ah-vay" sadəcə kədər deyil, ruhsal bir sarsıntı, daxili bir fəryad, dərin bir qəm və ümidsizliyin ifadəsidir. Bu sözün istifadəsi əsərlərə gerçəklik və dərinlik əlavə edir.