Ah-vayçı sözü, Azərbaycan dilində ümumiyyətlə, həddindən artıq şikayətlənən, inildəyən və sızlayan şəxsi ifadə edir. Bu təsvir sadəcə davamlı şikayətlənməyi deyil, həm də bu şikayətin ifadə tərzinin tonunu, həddini və təsirini əhatə edir. Sözün kökü olan "ah-vay" ifadəsi özündə dərin bir narazılıq, acı, bəlkə də ümidsizlik daşıyır. Beləliklə, ah-vayçı sadəcə "şikayətçi"dən daha çox, emosional və hətta bəzən teatrlaşdırılmış şikayət ifadə edir.
Ah-vayçının şikayətləri həmişə haqlı olmaya bilər. Onların həddindən artıq dramatizmə meyl etməsi, həqiqi problemləri şişirtməsi və ya kiçik narahatlıqlara həddən artıq reaksiya verməsi mümkündür. Bəzən ətrafındakılar üçün bezdirici və yorucudur. Bu səbəbdən də, mətnlərdə ah-vayçının təsviri adətən mənfi kontekstdə olur. Məsələn, yuxarıdakı nümunədə, ah-vayçı nitqlərin yığıncaqdakıların zəhləsini tökməsi, onların bu davamlı şikayətlərdən bezmələrini göstərir.
Maraqlı bir tərəfi də odur ki, "ah-vayçı" sözü ədəbiyyatda və gündəlik dilədə müəyyən bir obrazın, xarakterin yaradılmasında istifadə oluna bilər. Bu söz həm də ironik, əlçatmaz və ya hətta gülünc bir tonda işlənə bilər. Məlumatın kontekstindən asılı olaraq, ah-vayçı obrazı ya tamaşaçı üçün acıqlı, ya da əyləncəli ola bilər. Beləliklə, sözün mənası yalnız "şikayətçi" ilə məhdudlaşmır, həm də nitq tərzi, ifadə forması və hətta şəxsiyyət xüsusiyyətləri haqqında məlumat verir.