Alapələng: Bu söz, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında xüsusi bir yeri tutan, əşyanın görünüşünü təsvir etmək üçün istifadə olunan rəngarəng bir ifadədir. Sadəcə "xallı" və ya "butalı" deməklə kifayətlənməyən "alapələng", daha çox "qarışıq", "qeyri-müntəzəm" və "cəlbedici" bir naxışa işarə edir. Təsəvvür edin: parlaq rənglərin qarışıqlığı, iri və kiçik nöqtələr, xətlər və bəlkə də həndəsi formaların gözəl bir qarışığı. Bu, sadəcə təsadüfi bir naxış deyil, daha çox enerji dolu, canlı və gözü oxşayan bir kompozisiyadır.
Əşyanın toxumasına, materialına görə də "alapələng" sözünün mənası dəyişə bilər. Məsələn, alapələng çitdəki naxış, bir pambıq yaylığındakı naxışdan fərqlənə bilər. Çitdə daha kobud, iri həndəsi formalar, yaylıqda isə daha incə, xırda detallar ola bilər. Ancaq hər iki halda da əsas xüsusiyyət rənglərin qarışıqlığı və gözü qıcıqlandırmayan, əksinə, cəlb edən bir uyğunsuzluqdur.
Lüğətdəki "rəngləri bir-birinə uymayan, alabəzək" tərifi "alapələng" sözünün mahiyyətini qısaca ifadə etsə də, onun ifadə etdiyi duyğu və təsəvvürü tam əks etdirmir. "Alabəzək" sözü bəzən müsbət mənada olsa da, "alapələng" daha çox təbiiliyi, təsadüfiliyi və canlılığı vurğulayır. Sanki təbiətin özünün yaratdığı, qəşəng bir qarışıqlıqdır. Bu səbəbdən "alapələng" sadəcə bir rəng təsviri deyil, daha çox bir estetik təcrübə, bir vizual təəssüratdır.
Beləliklə, "alapələng" sözü, sadəcə bir söz deyil, bir rəng palitrası, bir naxış harmoniyası, bir duyğu və bir təsəvvürün gözəl bir birləşməsidir. O, Azərbaycan dilinin ifadə imkanlarının zənginliyinin bariz nümunəsidir.