Anacan: Anaya sevgi və hörmət ifadə edən, nəvazişli və məhəbbət dolu bir müraciət formasıdır. Sadəcə "ana" sözündən daha çox duyğu yüklənmiş, daha intim və isti bir çağırışdır. "Anacan" sözü, ana ilə olan sıx əlaqəni, ona olan dərin sevgini və bağlılığı vurğulayır. Həm də müraciət olunan ananın yaşından və sosial statusundan asılı olmayaraq, ona olan ehtiramın bildirilməsinə xidmət edir.
Sözün istifadəsindəki incəlik, məhz bu duyğu dolu çağırışda gizlənir. "Anacan" sözü, sadecə bir müraciət deyil, həm də uzun illər boyu qurulmuş güvən və sevgi bağlarının ifadəsidir. Misal olaraq, Rəsul Rzanın "Aşıq Qərib" əsərindəki "Anacan, dayanmağa halım yoxdur, gərək mən gedəm" misrası, Qərib qəhrəmanının anasına olan məhəbbətinin və acil bir vəziyyətdə olduğunu ifadə etmək üçün istifadə etdiyi emosional bir müraciətdir. Bu misal "anacan" sözünün əsərin ümumi məzmununa necə dərin bir emosional rəng qatdığını göstərir.
Qısacası, "anacan" sadəcə bir söz deyil, ana ilə övlad arasındakı dərin bağlantını, məhəbbəti və hörməti ifadə edən, Azərbaycan dilinin zənginliyini əks etdirən bir ifadədir. Bu sözün istifadəsi, dinləyicidə istilik, məhəbbət və hörmət hissi oyadır.