Qərib-qərib zərfi, "yazıq-yazıq", "məzlumməzlum", "həzin-həzin", "yanıqlı-yanıqlı" kimi ifadələrlə sinonim olaraq, kədərli, məyus, tənhalıq və çarəsizlik içində olan bir vəziyyəti, duyğunu və ya görünüşü təsvir edir. Sadəcə "qərib" sözünün təkrarı ilə ifadə olunan bu zərf, əsas sözün mənasını dərinləşdirir və duyğunu daha da gücləndirir. Həm də ətraf mühitlə uyğunsuzluğu, yadlığı, təcrid olunmuşluğu vurğulayır.
Misal olaraq verilən "Qərib-qərib durduq biganələr tək; Soyuq-soyuq baxdıq divanələr tək" misralarında "qərib-qərib" zərfi, şəxslərin ətrafındakılar tərəfindən anlaşılamayan, qəbul edilməyən, tərk edilmiş hiss etdiklərini, soyuq və biganə bir dünyada tənhalıq çəkdiklərini ifadə edir. Bu təsvir, sadəcə "qərib" sözünün istifadəsindən daha güclü bir emosional təsir yaradır. "Qərib-qərib" sözünün təkrarı, duyğunun intensivliyini və dərinliyini vurğulayaraq oxucunun şəxslərin vəziyyətinə daha çox daxil olmasını təmin edir.
Beləliklə, "qərib-qərib" zərfi, sadəcə bir sözün təkrarı deyil, ədəbi ifadə vasitəsi olaraq, mətnə dərinlik, duyğu və təsir gücü qatır. O, oxucunun əsərin emosional məzmununu daha yaxşı anlamağına kömək edir və əsərin ümumi təsirini artırır.