Analıq – bir qadının öz övladına qarşı duyduğu dərin sevgi, qayğı və məsuliyyət hissinin təzahürüdür. Bu, sadəcə bioloji bir proses deyil, çoxşaxəli və mürəkkəb bir sosial-psixoloji fenomendir. Analıq, qadının həyatının vacib bir hissəsini təşkil edir və onun şəxsiyyətinin formalaşmasında mühüm rol oynayır. Bu hissin ifadəsi müxtəlif mədəniyyətlərdə fərqli olsa da, mahiyyətcə dərin sevgi və qoruma instinktinin təzahürüdür.
Analıq, sadəcə uşağın fiziki ehtiyaclarını qarşılamaqdan daha çox şey deməkdir. Bu, uşağın tərbiyəsinə, inkişafına, dünyanı dərk etməsinə, özünəinamının artmasına və müstəqil bir fərd kimi yetişməsinə kömək etmək deməkdir. Analıq, səbr, anlayış, qayğı və qətiyyət tələb edən uzun və mürəkkəb bir prosesdir. Ananın öz övladına verəcəyi sevgi, dəstək və tərbiyə uşağın həyatının gələcəyini müəyyən edən ən vacib amillərdən biridir.
Analığın fərqli aspektlərini nəzərə alaraq, “analıq” anlayışını daha geniş şəkildə şərh etmək olar: fiziki analıq (uşağın dünyaya gətirilməsi və fiziki qayğısı), emosional analıq (uşağa olan dərin sevgi, qayğı və bağlılıq hissi), sosial analıq (uşağın sosial mühitə inteqrasiyasına kömək etmək) və mənəvi analıq (uşağa əxlaqi dəyərləri aşılamaq, həyatda düzgün yol seçməsinə kömək etmək). Bu aspektlərin hamısı bir-biri ilə sıx bağlıdır və tam analıq təcrübəsini təşkil edir.
Tarix boyu analığın təfsiri və qəbulu dəyişsə də, analarla övladları arasında mövcud olan bu misilsiz bağ həmişə insanlıq tarixinin ayrılmaz bir hissəsi olaraq qalmışdır. Analıq həm də bir qadının cəmiyyətdəki rolunu, onun əhəmiyyətini və dəyərini vurğulayır.