Anasızlıq, bir insanın anasını itirməsinin, ya da ana sevgisindən məhrum olmasının yaratdığı duyğu və vəziyyəti əks etdirən bir sözdür. Sadəcə "anasız adamın halı" deyə təsvir etmək, bu mürəkkəb hissləri tam əhatə etmir.
Anasızlıq, fiziki olaraq ananın olmamasının kədərindən, yaddaşlarda canlanan gözəl anların xəyalından, əvəzsiz bir bağın itirilməsinin dərin kədərinə qədər geniş bir spektrdə duyğu və təcrübələri əhatə edir. Bu, həm uşaqlıqda, həm də yetkinlikdə insanın həyatına təsir edən, bəzən nəsillər boyu davam edən dərin bir iz qoyur.
Anasız böyüyən bir insan, ana sevgisinin, qayğısının və yönləndirməsinin əskikliyini hiss edə bilər. Bu əskiklik özünü müxtəlif formalarda göstərə bilər: özünə inamın azalması, əlaqə qurma çətinliyi, emosional balansın pozulması, həyatda yönünü itirmə və ya müxtəlif psixoloji problemlərin yaranması kimi. Hətta yetkinlikdə də ananın olmaması, həyatın müəyyən məqamlarında kədər və boşluq hissi yarada bilər.
Anasızlığın təsiri fərdi xüsusiyyətlərdən, ailənin digər üzvlərinin dəstəyindən və cəmiyyətin yanaşmasından asılı olaraq dəyişə bilsə də, bu təcrübənin şəxsiyyətin formalaşmasında mühüm rol oynadığı danılmazdır. Anasızlıq həm də bir itkinin, bir boşluğun, həyatda əvəzsiz bir şeyin olmamasının simvoludur. Ona görə də, bu söz sadəcə bir vəziyyəti deyil, həm də dərin emosional bir təcrübəni əks etdirir.