Anqırtmaq sözü, Azərbaycan dilinin zəngin ifadə vasitələrinə sahib olduğunu bir daha təsdiqləyən, çoxşaxəli mənaya malik bir feildir. Əsas mənası, birisini zorla, təzyiq altında səs çıxarmağa, xüsusilə də qışqırmağa və ya bağırtmağa məcbur etməkdir. Bu, fiziki zor tətbiq etməkdən tutmuş, psixoloji təzyiqə, hətta təhdidə qədər geniş bir spektrdə baş verə bilər. Müharibə əsarət, işgəncə və təcavüz kimi ağır şərtlər altında anqırtmaq hərəkəti daha da aydınlaşır.
Lüğətlərdə sadəcə “bağırtmaq” kimi tərcümə edilməsi, anqırtmağın əsl mahiyyətini tam əks etdirmir. Çünki sadəcə səs çıxarmaq deyil, əsasən də istəmədən, məcburiyyət altında səs çıxarmaq hərəkətini ifadə edir. Bu məcburiyyət isə, fiziki ağrı, qorxu, təhdid və ya digər psixoloji təzyiqlərlə əlaqəli ola bilər. Bu səbəbdən, anqırtmaq hərəkəti həmişə mənfi kontekstdə istifadə edilir və güc tətbiqini, ədalətsizliyi simvolizə edir.
Məcazi mənası isə daha da dərin və emosional bir təəssürat yaradır. "Ağlatmaq" və ya "böyürtmək" kimi ifadələrlə sinonim olaraq istifadə edilən bu məna, birinin ruhi vəziyyətinə təsir etmək, onu güclü emosional sarsıntıya məruz qoymaq deməkdir. Bu, əzab vermək, qəlbini sındırmaq, dərin kədərlərə qərq etmək kimi mənaları özündə cəmləşdirir. Anqırtmağın bu məcazi mənası, həyatı dərin mənfi təsirlərlə dolu insan dramalarını təsvir etmək üçün çox təsirli bir vasitədir.
Beləliklə, "anqırtmaq" sözü sadə bir feil olmaqdan daha çox, insan təcrübəsinin dərinliyinə, gücün, zorun və emosional təzyiqin təsirini əks etdirən çoxcəhətli bir ifadədir. Onun istifadəsi ədəbiyyatda, xüsusilə də dramatik və ya psixo-loji əsərlərdə daha da qabarıq şəkildə özünü göstərir.