Anlı sözü qədim Azərbaycan dilindən gələn bir sifət olub, əsas mənası "ağıllı", "düşüncəli", "ağıl sahibi", "idraklı" kimi ifadə oluna bilər. Müasir Azərbaycan dilində bu söz nadir hallarda işlənsə də, klassik ədəbiyyatımızda tez-tez rast gəlinir. Sözün kökü "ağıl" sözü ilə sıx bağlıdır və əcdadlarımızın ağıl və düşüncəyə verdiyi önəmi vurğulayır.
Anlı insan, hər şeydən əvvəl, əməllərini ağıl və düşüncə ilə yönəldən, hər addımını diqqətlə atmağı bacaran, tələsik və düşünmədən hərəkət etməyən kəsdir. A. Şaiqin misalında olduğu kimi, "qan ilə oynamaz anlı kəslər" ifadəsi, anlı insanların təhlükəli və düşüncəsiz hərəkətlərdən uzaq durduğunu, hərəkətlərinin nəticələrini öncədən düşünərək hərəkət etdiklərini göstərir. Bu, müdriklik, səbir və ağılın əlamətidir.
Anlı insan sadəcə ağıllı olmaqla kifayətlənməz, o həm də düşüncəli, uzaqgörən, həyatı dərk edən və ətrafındakı hadisələrə analitik yanaşan bir şəxsdir. Onun hərəkətləri emosiyaların deyil, səbirli düşüncənin nəticəsidir. Bu baxımdan, "anlı" sözü sadəcə "ağıllı" sözünün sinonimi deyil, daha geniş və dərin bir mənaya malikdir. O, şəxsin daxili keyfiyyətini, mənəvi zənginliyini, həyat təcrübəsini və düşüncə dərinliyini ifadə edir.
Ümumiləşdirərək demək olar ki, "anlı" sözü, müasir dilin ifadə imkanlarından məhrum olsa da, tarixi kökləri və ifadə etdiyi dərin məna ilə diqqəti cəlb edir və klassik ədəbiyyatımızın zəngin leksik ehtiyatının bir hissəsidir. Bu sözü daha geniş istifadə etmək, dilin zənginliyini qorumaq və ədəbiyyatımızın dəyərini qoruyub saxlamaq baxımından əhəmiyyətlidir.