Şərab
Mənası: Üzüm və ya başqa meyvə sularının təbii fermentasiya prosesi nəticəsində əldə edilən alkoqollu içkidir. Alkoqol tərkibi səbəbindən sərxoşluq yarada bilir. Rəngi, dadı və ətri istifadə olunan meyvənin növündən, yetişdirilmə şəraitindən və istehsal üsulundan asılı olaraq dəyişir. Müxtəlif növ şərablar mövcuddur, bunlara qırmızı, ağ, roz, şirin, quru və s. misallar göstərmək olar.
Mənbəyi: "Şərab" sözü farscadan ("شراب" - şərəb) Azərbaycan dilinə keçmişdir. Farsca söz isə öz növbəsində ərəb dilindən ("شراب" - şərəb) götürülmüşdür. Türkiyə türkcəsində "şarap", başqırd türkcəsində isə "şərəp" kimi variantları da mövcuddur. Bu, sözün qədim zamanlardan etibarən bu dillər arasında qarşılıqlı təsirin olduğunu göstərir. Azərbaycan ərazisində şərab istehsalı qədim tarixə malikdir; arxeoloji tapıntılar və yazılı mənbələr qədim Azərbaycan əhalisinin şərabçılıqla məşğul olduğunu sübut edir. Qədim və orta əsr Azərbaycanında müxtəlif növ üzüm sortlarından hazırlanmış, müxtəlif keyfiyyət və dad xüsusiyyətlərinə malik şərablar istehsal olunurdu. Bu gün də Azərbaycan şərabçılıq ənənələri davam etdirilir və yeni, müasir şərab istehsalı texnologiyaları tətbiq olunur.
Regional xüsusiyyətlər: Azərbaycanın müxtəlif bölgələrində, xüsusilə də Şirvan zonasında, uzun illərdir ki, özünəməxsus şərab istehsalı ənənələri formalaşıb. Hər bir bölgənin özünəməxsus üzüm sortları və şərab istehsalı üsulları vardır. Bu, Azərbaycan şərablarının müxtəlif dad və aroma profillərinə malik olmasına səbəb olur. Məsələn, Qəbələ, Şəki və Naxçıvan bölgələrində yetişdirilən üzüm sortlarından hazırlanan şərablar öz unikal xüsusiyyətləri ilə seçilir.