Şərbət
Mənası: Əsasən meyvə şirələrindən və şəkərdən hazırlanan, şirin və qatı bir içkidir. Azərbaycan mətbəxində geniş yayılmışdır və müxtəlif meyvələrdən (alça, albalı, ərik, nar və s.) hazırlana bilir. “Şərbət kimi” ifadəsi məcazi mənada çox şirin, ləzzətli və xoşagəlməz bir şeyə aid olaraq işlədilir.
Mənbəyi: Söz əsasən ərəb dilindən ("شَرْبَت" - şərbat) Azərbaycan dilinə keçmişdir. Ərəb dilindəki "şərbat" sözü "içki", "nəşə" mənalarını da ehtiva edir. Tarixən şərbətlər yalnız şirinləşdirici vasitə kimi deyil, həm də müalicəvi məqsədlər üçün istifadə olunmuşdur. Orta əsrlərdə apteklərdə müxtəlif ot və bitkilərin şərbətləri hazırlanıb satılırdı. Azərbaycan dilinə daxil olduqdan sonra, əsasən şirəli meyvələrin şəkərlə qarışığından hazırlanan içkinin adı olaraq qərarlaşıb.
Azərbaycanın müxtəlif regionlarında şərbətlərin hazırlanması üsullarında kiçik fərqlər ola bilər. Məsələn, Şirvan zonasında daha çox ərik şərbəti, Naxçıvan zonasında isə nar şərbəti üstünlük təşkil edə bilər. Bu fərqlər əsasən mövcud meyvə çeşidləri və yerli ənənələrdən irəli gəlir.