Aram (fars. آرام) sözü Azərbaycan dilində geniş məna spektrinə malik olub, əsasən sakitlik, sükunət və rahatlıq hisslərini ifadə edir. Lüğətlərdə sadəcə "sakitlik, qərar, rahatlıq, dinclik, sükut; səbir, dözüm" kimi tərifə rast gəlsək də, aramın mənası daha çox emosional və daxili bir vəziyyəti əks etdirir. Bu, sadəcə səs-küyün olmaması deyil, ruhun dərin bir sakitliyə, qərarlığa və sükunətə qovuşmasıdır.
Aram, fiziki səs-küydən və hərəkətdən uzaq olmaqdan daha çox, daxili bir tarazlıq vəziyyətidir. Xarici aləmdə fırtınalar əsə bilər, lakin insanın öz daxili dünyasında aram tapması, ruhunun sükunətə qovuşması, həyatın çətinliklərinə qarşı dözüm və səbr göstərməsi deməkdir. Bu baxımdan, aram sözü yalnız fiziki rahatlıqdan deyil, həm də mənəvi rahatlıqdan, daxili sülhdən bəhs edir.
Misal olaraq verilən şeir parçasında (“Hənuz vəsldir, ey mah, yoxdur aramın; Nə növ bəs keçəcək mən fəqirə hicranın?”) aram sözü sevgiliyə qovuşmağın əksi olan ayrılığın, hicranın yaratdığı əzabı, daxili narahatlığı bildirir. Şairin aramı yoxdur, çünki o, sevgilindən ayrıdır və bu ayrılıq onun ruhunda sükunəti, sakitliyi məhv edib.
Beləliklə, aram sözünün mənası sadəcə lüğətdəki qısa təriflərlə məhdudlaşmır. O, həm fiziki, həm də mənəvi rahatlığı, sükunu, daxili tarazlığı, səbri və dözümü əhatə edən daha geniş və dərin bir məna kəsb edir. Bu, insan həyatında çox qiymətli və istənilən bir vəziyyətdir.