Asudə (fars. əsildən): Sifət və zərf kimi işlənən bu söz, rahatlığı, dincliyi, qayğısızlığı və arxayınlığı ifadə edir. Sadəcə "rahat" deməkdən daha geniş məna kəsb edərək, daxili bir sükunət və ruh rahatlığını da özündə ehtiva edir. Asudə bir həyat, narahatlıqlardan, qorxulardan və gərginlikdən uzaq, sakit və xoşbəxt bir həyat tərzini ifadə edir.
Sözün zərf kimi işlənməsi, hərəkət və vəziyyətin asudə, yəni rahat və sakit şəkildə həyata keçirildiyini göstərir. "Asudə yaşamaq" ifadəsi, maddi ehtiyacların qarşılanması ilə yanaşı, ruhi sülh və daxili harmoniya içində bir həyat sürülməsini bildirir. Bu, sadəcə yaşamaqdan daha çox, həyatın keyfiyyətinin yüksək səviyyədə olmasını, həzz alınmasını vurğulayır.
Fars dilindən gələn bu söz, Azərbaycan dilinə mədəniyyətimizin zənginliyinə və tarixi əlaqələrimizə dəlalət edir. Ədəbiyyatımızda tez-tez rast gəlinən "asudə" sözü, şeirlərdə, nəsrlərdə sakit və dinc mənzərələri, xoşbəxt anları təsvir etmək üçün istifadə olunur. Misal olaraq, gətirilən şeir parçasında "Asudə gəzin indi bu dünyada" ifadəsi, uşaqların qayğısız, rahat və xoşbəxt bir şəkildə dünyanı kəşf etmələrinə işarə edir. Bu isə sözün həm fiziki, həm də ruhi rahatlığı əhatə etdiyini bir daha təsdiqləyir.
Nəticə olaraq, "asudə" sözü sadəcə bir sinonim deyil, Azərbaycan dilinin incəliklərini və ifadə gücünü göstərən, dərin məna ehtiva edən zəngin bir leksik vahiddir.