Aşdibi: Azərbaycan mətbəxinin maraqlı bir təfərrüatını əks etdirən, qazanın dibində qalan, qazmaq qırıntıları ilə qarışmış aş qalığıdır. Sadəcə "aş qalığı" deyil, o, daha çox bir mədəniyyət elementidir; qazanın dibi ilə birbaşa təmasda qalan, odun təsiri ilə daha qızılı, xırtıldayan və dadlı bir qatdır. Bu qat, aşın əsas maddələrinin (məsələn, düyü, lobya, ət) yanmış hissəcikləri, ədviyyatlar və qazanın özünün verə biləcəyi incə bir dad qatlaması ilə zəngindir. Aşın hazırlanma üsulundan, istifadə olunan qazandan və odun növündən asılı olaraq aşdibi hər dəfə unikal bir ləzzət təqdim edə bilər.
Aşdibinin yaranması, təkcə qidanın qalığı olaraq deyil, əslində qənaətkarlığın və mətbəx mədəniyyətinin bir əlamətidir. Qədim zamanlarda ərzağın qiyməti yüksək olduğundan, heç bir qida məhsulunun israf edilməsi qəbuledilməz sayılırdı. Aşdibi də bu mədəniyyətin bir təzahürüdür. Həm də belə bir inanc da var ki, aşdibi "əl yaxşılaşdırır" daha yaxşı həzm prosesinə kömək edir.
Xalq arasında "Aşdibi yeyənin toyunda qar yağar" deyimi isə, aşdibinin həmişə xoşbəxtliklə əlaqələndirilmədiyini göstərir. Bu, məcazidir və bəlkə də aşdibinin "sadə" və "aşağı" olması ilə əlaqələndirilir. Yəni, zəngin və şərəfli bir toy üçün aşdibi yemək, pis bir əlamət hesab olunur. Bu atalar sözü, həyatın bəzən gözlənilməzliyini və hətta əlverişli görünən hadisələrin arxasında gizlənən mənfi nəticələri simvolizə edir.