Atəşpərəst sözü fars dilindən götürülmüşdür və ibtidai cəmiyyətlərdə odun müqəddəs bir qüvvə, ilahi bir varlıq kimi qəbul edilməsi və ona sitayiş edilməsi mədəniyyətini ifadə edir. Sadəcə "oda ibadət edən adam" tərifindən daha geniş məna kəsb edərək, bu anlayış, inanclar sistemini, rituallarını, sosial təşkilatlanmasını və hətta bədii ifadə formalarını özündə əks etdirən mürəkkəb bir dini-fəlsəfi konsepsiyanı təmsil edir.
Atəşpərəstlik, tarix boyu müxtəlif mədəniyyətlərdə, xüsusilə də qədim İran və onunla qonşu olan ərazilərdə geniş yayılmışdır. Zərdüştiliyin əsasını təşkil edən bu inancdakılar odun təmizlik, nur və ilahi qüvvənin simvolu olduğuna inanır, onu qoruyur və ona hörmət edirdilər. Atəş məbədləri inşa edir, müqəddəs atəşləri qoruyub saxlayır və müxtəlif ayin və mərasimlər keçirirdilər. Odun təmizləyici qüvvəsinə inanaraq, atəşə qurbanlar təqdim edir, dualar oxuyur və atəşin qorunması üçün xüsusi tədbirlər görürdülər.
Atəşpərəstlərin öz kitablarından (Avesta kimi müqəddəs mətnlərdən) alınan tarixi məlumatlar, onların inanc sistemlərinin zənginliyini, mürəkkəbliyini və təkamülünü göstərir. Bu mətnlər, atəşpərəstlərin kosmologiyasını, axirət inanclarını, əxlaqi prinsiplərini və sosial quruluşlarını əks etdirir. Yalnız odun ibadətinə yönəlmiş bir qrup kimi deyil, dərin fəlsəfi və etik prinsiplərə əsaslanan, inkişaf etmiş bir dini-mədəniyyət olaraq qəbul edilməlidirlər.
Bu gün, atəşpərəstlik tarixi bir hadisə kimi qəbul olunsa da, onun təsiri müasir dünyanın bir çox mədəniyyət və inanclarına təsir etmişdir. Atəşin simvolizmi, təmizlik və nur mənası ilə, hələ də bir çox mədəniyyətdə əhəmiyyətini saxlayır.