Baca-baca (köhnə məişətdə): Novruz bayramı ərəfəsində, əsasən uşaqların ev-ev gəzib, bayram şirniyyatı və ya digər hədiyyələr almaq adəti. Bu adət, bayramın sevincini və fərəhini bütün ailələrə yaymaq, qonşuluq münasibətlərini möhkəmləndirmək məqsədini daşıyırdı.
Baca-baca adəti, sadəcə hədiyyə almaqdan daha geniş məna kəsb edirdi. Uşaqlar, ev-ev dolaşaraq, bayramın gəlişini müjdələyir, ev sahiblərinə xoş arzularını çatdırır, şən mahnılar və şeirlər söyləyirdilər. Bu zaman uşaqların ifaları, səsləri, hətta geyimləri də bayram ab-havasına öz töhfəsini verirdi. Beləliklə, baca-baca sadəcə bir hədiyyə alma adəti deyil, həm də bir sosial, mədəni və əyləncəli bir tədbir idi.
“Qodu-qodu” ilə sinonim olan baca-baca adətinin kökləri çox qədimdir və müxtəlif mədəniyyətlərdə oxşar adətlərin mövcudluğu da bunu təsdiq edir. Bu adət, uşaqların sosial həyatda iştirakını, qarşılıqlı əlaqə və ünsiyyət bacarıqlarının inkişafına töhfəsini vurğulayır. Bayram günündə hər bir evin qapısını döyən uşaqların səsləri, evlərə sevinc və həyat enerjisi gətirirdi.
Müasir dövrdə, baca-baca adəti öz əhəmiyyətini qismən itirsə də, Novruz bayramının ayrılmaz bir hissəsi olaraq qalmaqdadır. Bəzi ailələr bu adəti yaşatmaqda davam edir və uşaqlar hələ də bayram hədiyyələri üçün ev-ev dolaşırlar. Bu adətin davam etdirilməsi, milli-mədəni dəyərlərimizin qorunması və gələcək nəsillərə ötürülməsi baxımından son dərəcə əhəmiyyətlidir.