Bağ-bağça sözü Azərbaycan dilində geniş yayılmış bir termin olub, əsasən gözəllik, bolluluq və təravət hissi verən bağ və bağçaların ümumi adlandırılması üçün işlədilir. Lüğətlərdə sadəcə "bağlıq və güllük yer" kimi tərif olunsa da, bu terminin mənası daha geniş və çox qatlıdır.
Bağ-bağça, sadəcə bitkilərin və güllərin yetişdirildiyi bir yer deyil; həm də istirahət, dincəlmə və təbiətlə vəhdətə varma məkanıdır. İnsan əməyinin və təbiətin gözəlliyinin bir araya gəldiyi, bəzən müxtəlif meyvə ağacları, gül kolları, sulu çiçəklər və ətirli otlarla bəzədilmiş, əslində kiçik bir cənnət parçasıdır. Sözün özündə də bir çoxluq, bolluq və gözəllik ifadə olunur: “bağ” və “bağça”nın birləşməsi zənginliyi və genişliyi vurğulayır.
Ədəbiyyatda bağ-bağça motivi tez-tez istifadə olunaraq, həm fiziki, həm də metaforik mənalar daşıyır. Fiziki mənada, əlbəttə ki, konkret bir bağ və ya bağçanı təsvir edir. Lakin metaforik mənada, bağ-bağça, insan ruhunun sakitliyi, qəlbin rahatlığı, həyatın gözəllikləri və harmoniyası kimi abstrakt anlayışları ifadə edə bilər. Məsələn, birinin “ruhi bağ-bağçası”ndan bəhs edilərkən, onun daxili aləminin gözəlliyi, sakitliyi və zənginliyi nəzərdə tutulur.
Verilən nümunələrdə də (“Cuma baxımsız qalmış bağ-bağçalara göz yetirirdi” və “Boz dağları meşə örtdü, sahilləri gül; Bağ-bağçaya şeh çilədi”) bağ-bağça sözü həm konkret bir yerin, həm də ümumilikdə təbiətin gözəlliyinin, təravətinin və bərəkətinin simvolu kimi təqdim olunur.