Bədsifət sözü farsca "bəd" (pis, kötü) və ərəbcə "sifət" (üz, görünüş) sözlərinin birləşməsindən əmələ gəlmişdir. Lüğətlərdə əsasən "görünüşü, sir-sifəti çirkin, bədləkər" kimi izah olunsa da, bu tərif sözün bütün imkanlarını əhatə etmir. Bədsifət, sadəcə fiziki görünüşü ilə məhdudlaşmayan, daha geniş bir məna kəsb edir.
Birinci və ən geniş yayılmış mənası, həqiqətən də, fiziki görünüşün xoşagəlməz, iyrənc, qorxulu və ya qeyri-adi olmasıdır. Bu mənada bədsifət olan bir şəxs ya qeyri-adi xüsusiyyətlərə malik ola bilər, ya da ətrafındakılarda qorxu və ya ikrah hissi oyadır. "Kirpi" əsərinə istinad olunan nümunədə də bu məna özünü göstərir: bədsifət şeytanın görünüşünün qorxulu və iyrənc olduğu təsvir olunur. Lakin bu, yalnız fiziki görünüşlə məhdudlaşmır.
Bədsifət sözü metaforik mənada da işlənə bilər. Mənfi keyfiyyətləri, pis xüsusiyyətləri olan bir hadisə, vəziyyət və ya hətta bir əşya üçün də istifadə oluna bilər. Məsələn, "bədsifət hava" deyəndə, yağışlı, küləkli, fırtınalı və xoşagəlməz bir hava şəraiti nəzərdə tutulur. Bu mənada bədsifət, fiziki görünüşdən daha çox, ümumi bir mənfi təəssürat yaradır.
Beləliklə, bədsifət sözü, sadəcə "çirkin" mənasını verən bir söz deyil, həm fiziki, həm də metaforik mənada istifadə oluna bilən, kontekstdən asılı olaraq müxtəlif çalarlar kəsb edən bir söz olduğunu deyə bilərik. Onun əhatə etdiyi mənaların genişliyi və istifadə müxtəlifliyi onu zəngin və maraqlı edir.