Bəlğəmi (ərəbcədən) sözü, Azərbaycan dilində əsasən xarakterə aid bir sifət kimi işlənir. Sadəcə "key", "ağırtərpənən", "hər şeyə laqeyd baxan" kimi təriflərlə kifayətlənmək, bəlğəmi insanın zəngin daxili aləmini tam əks etdirmir. Bu söz, dərin bir sakitlik və duyğuların nəzarət altında saxlanılmasını ifadə edir. Bəlğəmi insan, səs-küylü ətrafdan və ani hərəkətlərdən uzaq durmağı üstün tutan, düşüncəli və ölçülü davranışa meylli bir şəxsdir.
Bəlğəmi xasiyyətə sahib insanlar, adətən, emosiyalarını açıq şəkildə nümayiş etdirmirlər. Onlar duyğularını daxildə yaşayır, soyuqqanlılıq və sakitliklə hər hansı bir vəziyyətə yanaşırlar. Bu, onların laqeyd olduqlarını göstərmir, sadəcə reaksiyalarını idarə etmə qabiliyyətlərinin yüksək olduğunu bildirir. Bəzən bu xüsusiyyət səbrsizlik kimi qəbul edilə bilsə də, əslində diqqətli müşahidə və düşünmə qabiliyyətinin ifadəsidir.
Tibbdə bəlğəm, dörd əsas bədən mayesindən biri kimi də qəbul edilirdi (qan, səfra, səv, bəlğəm). Bu təsnifata görə, bəlğəm soyuq və nəm xüsusiyyətləri ilə əlaqələndirilirdi və bəlğəmi xasiyyət, bu mayenin bədəndə üstünlük təşkil etməsi ilə əlaqələndirildi. Müasir tibb bu təsnifatı qəbul etməsə də, "bəlğəmi" sözünün kökləri bu tarixi anlayışa dayanır və xasiyyətin təsvirində bu köklərin təsiri hiss olunur.
Yekun olaraq, bəlğəmi sözü sadəcə "keylik" mənasından daha çox şeyi ehtiva edir. Düşüncəli, nəzarətli və sakit bir xarakterin, daxili gücü və emosional dayanıqlığı ifadə edən dərin bir mənaya malikdir.