Bənd (fars. بند) sözü Azərbaycan dilində bir neçə məna daşıyır, əsasən isə anatomik bir termin olaraq istifadə olunur. Ən geniş yayılmış mənası sümüklərin bir-birinə birləşdiyi, hərəkət etməsini təmin edən oynaq yeridir. Yəni, sümüklərin bir-birinə bağlandığı, əyilmə və dönmə kimi hərəkətlərin baş verdiyi yerlərə bənd deyilir. Bu mənada bənd, “buğum” və ya “məfsəl” sözlərinin sinonimi kimi qəbul edilə bilər. Məsələn, barmaqların bəndləri, diz bəndi, dirsək bəndi kimi ifadələrdə rast gəlinir.
Anatomik termin olaraq bənd, sadəcə oynağın özünə deyil, həm də oynağı əhatə edən toxumalara, o cümlədən əzələlərə, bağlara və dəri qatlarına da istinad edə bilər. Bu səbəbdən, bəndlərdəki ağrı, yalnız oynağın özündə deyil, ətraf toxumalardakı problemlərdən də qaynaqlana bilər. Məsələn, artrit, burkulma və ya tendinit kimi xəstəliklər bəndlərdə ağrıya səbəb ola bilər. Bu, bənd termininin daha geniş və mürəkkəb bir anatomik konteksti olduğunu göstərir.
Maraqlı bir məqam kimi qeyd edək ki, "bənd" sözü memarlıqda da istifadə olunur. Bəzən, bina və ya körpülərin tikintisində istifadə olunan, strukturun bütövlüyünü təmin edən möhkəm birləşmə yerləri üçün də "bənd" termini işlədilə bilər. Bu istifadə, anatomik mənada olduğu kimi, möhkəm birləşmə və dayağı ifadə edir.
Ümumiləşdirərək deyə bilərik ki, "bənd" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilsə də, əsasən hərəkətliliyi təmin edən birləşmələrə, həm anatomik, həm də memarlıq baxımından işarə edir. Sözün fars mənşəli olması da onun tarixi köklərinə işarə edir və dilin zənginliyini əks etdirir.