Bərq (ər. البرق) sözü Azərbaycan dilində əsasən şimşək mənasında işlənir. Yəni, buludların içərisindəki elektrik boşalmasının göydə görünən parlaq işıqlanmasıdır. Bu parlaqlıq qısa müddətli, ancaq gözləri qamaşdıran intensivlikdə olur və göy gurultusu ilə müşayiət olunur. Elmi baxımdan, bərq, atmosferin müxtəlif hissələri arasında yaranan böyük gərginlik fərqinin nəticəsidir.
Ancaq bərq sözünün mənası yalnız elmi təriflərlə məhdudlaşmır. Ədəbiyyatda, xüsusilə də klassik Azərbaycan ədəbiyyatında, bərq daha geniş məcazi mənalarda da işlədilir. Məsələn, Füzuli misalında olduğu kimi, bərq ani və qəfil bir hadisəni, sərinlədici bir təsiri, ya da gözləri qamaşdıran gözəl bir şeyin parıltısını ifadə edə bilər. Burada bərq, sadəcə bir təbii hadisə deyil, həm də güc, sürət, qüdrət və ya gözəllik metaforası kimi istifadə olunur.
Bədii əsərlərdə bərqin təsviri, tez-tez həm fiziki, həm də emosional təsirləri birləşdirir. Bərqin qısa və şiddətli parlaması, qarışıq hissləri – qorxu, təəccüb, həyəcanı – ifadə etmək üçün istifadə oluna bilər. Bir çox şair və yazıçılar, bərqin səmanı yaran və dəyişən gözəl bir mənzərənin hissəsi kimi təsvir edərək, onun estetik təsirindən istifadə edirlər. Həmçinin, bərq, həyatın sürətli və gözlənilməz dəyişikliklərini, qısa anlıq, lakin əhəmiyyətli hadisələri simvolizə edə bilər.
Beləliklə, bərq sadəcə bir meteoroloji hadisə deyil, həm də zəngin məcazi mənalara malik, ədəbi dilin tərkib hissəsi olan bir sözdür. Onun istifadəsi, həm elmi dəqiqliyi, həm də bədii ifadə qabiliyyətini əks etdirir.