Bəstər (fars. بستر) sözü Azərbaycan dilində əsasən "yataq" mənasında işlənir, lakin bununla yanaşı, daha geniş məna çalarlarını da əhatə edir. Sadəcə, döşək və yorğan deyil, ümumilikdə yatmaq üçün hazırlanmış yer, yataq dəsti, hətta rahatlıq və istirahət məkanı kimi də anlaşıla bilər. Bu söz, evin yataq otağı kimi müəyyən bir yerin deyil, daha çox yatmaq hərəkəti və onunla bağlı olan komfort hissinin ifadəsidir.
Qədim fars dilindən gələn bu söz, şəxsi həyatımızın intim və gizli bir tərəfini, yuxu və istirahətimizin məkanını ifadə edərək, bir çox hallarda emosional yüklənmə daşıyır. Misal üçün, "bəstər-möhnət" ifadəsi, yalnız fiziki bir məkan deyil, həm də çətinlik, xəstəlik və əzablar içində keçən bir həyat dövrünü simvolizə edir. Qədim ədəbiyyatımızda, xüsusilə lirik əsərlərdə bəstərin metaforik istifadəsi ilə rastlaşmaq mümkündür. Yatmaq hərəkətinin əsasən təkrarlanan, sakit və hərəkətsiz bir hərəkət olması bəstəri, həm də durğunluq, sükunət və özünə qapanma ilə əlaqələndirir.
Göçüb gedən zaman və yaxud insanları simvolizə etmək üçün bəzən bəstər məcazi mənada da işlənir. Məsələn, “bəstər tutmaq” deyimi, bir şeyin yerində qalmağı, sabitliyi ifadə edə bilər. Ümumiyyətlə, bəstər sözü sadə bir lüğət mənasından daha çox mədəni, emosional və hətta fəlsəfi mənaları özündə əks etdirən zəngin bir termindir.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, farsca "bəstər" kökünün "yerləşmək, düzülmək" mənalarına da işarə etdiyini görərik. Bu da sözün, sadəcə yatmaq yerindən daha çox bir şey olduğunu, bir həyat məkanını, bir varlıq halını ifadə etdiyini göstərir. Q. Zakirin misalında olduğu kimi, "bəstər-möhnət" deyimi bu mənanı qüvvətləndirir. Belə ki, bəstər yalnız bir yer deyil, eyni zamanda bir vəziyyət, bir haldır.