Cığ-vığ sözü Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında yerbəyerdən çıxan, anlaşılmaz, qarışıq və nazik səslərin, ümumilikdə isə səs-küylü bir vəziyyətin ifadəsidir. Bu səslər müəyyən bir mənbədən gəlmir, dağınıq və aydın şəkildə fərqləndirilməyən bir xarakter daşıyır. Sanki havada uçuşan, bir-birinə qarışan, incə və zəif səslərin bir mozaikasıdır cığ-vığ.
Sözün təsviri qüvvəsi olduqca yüksəkdir. "Cığ" və "vığ" sözlərinin özləri də səsin incəliyini, dəqiq müəyyən edilməməsini ifadə edir. Bir-birinə yaxın səslənmələri isə bu səslərin qarışıqlığını, bütöv bir səs-küy halına çevrilməsini vurğulayır. Bu səs-küylü vəziyyət həm ətraf mühitin, həm də insan emosional vəziyyətinin xaotikliyini ifadə edə bilər.
Misal üçün, çoxlu insanın bir yerdə danışdığı bir ərazidə, quşların qışqırığı və ya küləyin yarpaqları arasından keçdiyi bir meşədə ortaya çıxan səs-küylər "cığ-vığ" sözü ilə ifadə oluna bilər. Həmçinin, qorxu və ya narahatlıq içində olan insan topluluğunun səs-küyü də "cığ-vığ" olaraq təsvir edilə bilər. Bu sözün ifadə etdiyi səs-küy həmişə mənfi deyil, bəzən şənlikli, canlı bir mühitin işarəsi də ola bilər. Ancaq əsas xüsusiyyət səslərin qarışıqlığı və anlaşılmazlığıdır.
Molla Nəsrəddin əsərlərindəki kimi, "Bu gün – sabah gözümüzü açıb görəcəyik ki, atasından, anasından bixəbər cığ-vığ..." kimi bir cümlədə istifadəsi sözün qarışıqlıq və anlaşılmazlığı ilə nəticələnən bir vəziyyəti və ya hadisələri ifadə etmək üçün istifadəsini göstərir. Belə ki, "cığ-vığ" burada qarışıq, dəqiq bilinməyən bir gələcəyin simvolu kimi təqdim edilir.