Cır-cındır sözü, Azərbaycan dilində geniş yayılmış, əsasən dəqiq olmayan, səliqəsiz, dağıntılı və ya köhnə, parçalanmış görünüşü ifadə edən bir sıfatdır. Sadəcə "cındır-mındır" ifadəsinin daha gücləndirilmiş, təsirli bir versiyası deyil; özünəməxsus bir konnotasiyaya malikdir. "Cındır-mındır" daha çox kiçik, əhəmiyyətsiz əşyaların qarışıqlığını ifadə edərsə, "cır-cındır" daha çox böyük əşyaların, paltarların, və ya hətta bir vəziyyətin parçalanmış, dağılmış və ya aşınmış halını təsvir edir.
Misal olaraq, "qapıdan cır-cındır içində bir adam girdi" cümləsində, sadəcə adamın geyiminin səliqəsiz olduğunu deyil, həm də onun ümumi görünüşünün çox köhnə, dağılmış və baxımsız olduğunu anlayırıq. Sadəcə paltarları deyil, bəlkə də saç-saqqalı da səliqəsizdir, və ümumiyyətlə, başından-ayağına qədər baxımsız bir vəziyyətdədir. Bu, "cındır-mındır" ifadəsinin vermədiyi bir əlavə məna təbəqəsidir.
"[Mahmudun] başına qoyduğu çalma isə cır-cındırdan olur" cümləsində isə, çalmanın sadəcə köhnə və ya istifadə olunmuş olduğunu deyil, parça-parça olmuş, bəlkə də deşik-deşik, əslində yararsız hala düşmüş olduğunu başa düşürük. Bu, materialın keyfiyyətinə və ümumi vəziyyətinə toxunur.
Beləliklə, "cır-cındır", sadə bir sinonim deyil, daha çox bir əşyanın və ya vəziyyətin tamamilə dağılmış, köhnəlmiş və ya baxımsız halını təsvir edən, emosional və təsviri gücə malik bir ifadədir. Bu sözü istifadə edərkən, oxucu və ya dinləyici təsvir olunan obyekt və ya vəziyyətin çox pis vəziyyətdə olduğunu anlaya bilir.