Cing (təkl.) – Mis, dəmir, şüşə və ya oxşar sərt materialların bir-birinə və ya başqa bir sərt səthə toxunması nəticəsində yaranan xüsusi bir səsdir. Bu səs, materialların quruluşuna, toxunma sürətinə və gücünə görə müxtəlif intensivlik və tonlarda ola bilər. Məsələn, nazik bir şüşənin başqa bir şüşəyə toxunmasından əmələ gələn cing səsi, qalın bir dəmir lövhənin digərinə vurulmasından əmələ gələn səsdən daha zərif və incə olacaqdır.
Cing səsinin xarakterik xüsusiyyəti onun qısa, iti və tez-tez yüksək tezlikli olmasıdır. Bu səs, ətrafdakı mühitin akustik xüsusiyyətlərindən də asılı olaraq, əks-səda verə bilər və ya tez bir zamanda səssizliyə qovuşa bilər. Cing səsi həm də materialların quruluşundan asılı olaraq müxtəlif rənglərə malik ola bilər; bəzən metalik, bəzən isə daha çınqıl bir ton ehtiva edə bilər.
Ədəbiyyatda və poeziyada cing səsi tez-tez simvolik mənalar daşıyır. Məsələn, qırılan bir şüşənin cing səsi həyatı və ya bir əlaqənin qırılmasını, qapının cing səsi isə gözlənilməz bir hadisənin və ya qonağın gəlişini təmsil edə bilər. Beləliklə, cing sadəcə bir səs deyil, həm də müxtəlif duyğu və təəssüratları ifadə etmək üçün istifadə oluna bilən bir bədii vasitədir.
Cing səsinin əmələ gəlmə mexanizmi fizika elminin səs dalğaları ilə əlaqədardır. Materialların toqquşması nəticəsində yaranan titrəmələr havanı sıxışdırır və bu sıxışma dalğaları qulaq pərdəsinə çataraq cing səsi kimi qəbul edilir. Bu prosesin daha dəqiq təsviri isə akustika sahəsinə aiddir.