Çağ-çaq (köhnəlm.) – Evlərin həyət qapılarında qapını döymək üçün istifadə olunan, adətən dəmir və ya metaldan hazırlanmış toxmaq. Bu, sadəcə bir toxmaq deyildi; o, evin xarici görünüşünün, hətta ailənin sosial statusunun bir hissəsi idi. Çox zaman bədii elementlər – naxışlar, hətta kiçik heykəlciklər (misal üçün, göstərilən mətnə əsasən şir fiquru) – çağ-çağın dizaynına daxil edilirdi. Beləliklə, çağ-çaq sadəcə funksiyonal bir əşya deyil, həm də estetik dəyərə malik bir dekorativ element kimi çıxış edirdi.
Çağ-çağın səsi, özünəməxsus ritmi ilə evin sakinlərinə xəbər verir, qonağın gəlişini elan edirdi. Bu səs, evin tarixini, ailənin həyatını əks etdirən səslərdən biri idi. Çağ-çağın materialı, forması, bəzəyi evin sahibi haqqında müəyyən məlumatlar verirdi: dəmir çağ-çaq daha möhkəmliyi və davamlılığı, bəzəkli çağ-çaq isə evin sahibkarının zənginliyini və zövqünü əks etdirirdi.
Müasir dövrdə çağ-çaq nadir hallarda rast gəlinən əşyadır. Lakin o, Azərbaycanın mədəni irsinin ayrılmaz hissəsi olaraq qalır və tarixin dərinliklərindən gələn səssiz bir şahid kimi, keçmişin həyat tərzinə dair dəyərli məlumatlar verir. Mətndə qeyd olunan "şir şəkli" və "sarı bürün" kimi detallar çağ-çaqların estetik zənginliyini və fərdiliyini daha da aydın şəkildə göstərir.