Çalğıçılıq: Azərbaycan dilinin zəngin mədəniyyətini əks etdirən bu termin, sadəcə "çalğıçının işi, peşəsi" mənasından daha çox şey ifadə edir. Tarixi kökləri dərin olan bu peşə, musiqi sənətinin canlı ifasında, əməksevərliyin və istedadın qarşılıqlı təsirindən yaranan bir sənət növüdür. Çalğıçılıq, musiqi alətlərində ustalıqla ifa etmək bacarığını, melodiya və ritmin incəliklərini dərk etməyi, həmçinin musiqinin emosional təsir gücünü duymağı özündə birləşdirir.
Bir çalğıçının işi yalnız alət çalmaqla məhdudlaşmır. Bu, həm də musiqi tarixi, nəzəriyyəsi və praktikasının dərindən öyrənilməsini, müxtəlif üslub və janrlarda ifa etmə bacarığını, hətta bəzən musiqinin kompozisiya tərəfinə də bələdliyi nəzərdə tutur. Hər bir çalğıç öz peşəsinə şəxsiyyətini, duyğularını, təcrübəsini qatır, onu unikal hala gətirir.
Tarix boyu çalğıçılıq, cəmiyyətin müxtəlif təbəqələri ilə sıx bağlı olub. Toy-bayramlardan, mərasimlərdən tutmuş, məclislərə, teatr tamaşalarına və hətta dini mərasimlərə qədər çalğıçıların ifası həmişə önəmli rol oynayıb. Onlar yalnız əyləncə mənbəyi deyil, həm də tarixi və mədəni irsin daşıyıcıları, xalqın ruh halını ifadə edənlər olublar.
Müasir dövrdə də çalğıçılıq öz əhəmiyyətini qoruyub saxlayır. Konsertlərdən, festivallardan tutmuş, müxtəlif musiqi kollektivlərində, studiya işlərində, təhsil müəssisələrində çalğıçıların rolu yüksəkdir. Onlar musiqinin inkişafına, yeni nəslin tərbiyəsinə və musiqi mədəniyyətinin təbliğinə öz töhfələrini verirlər. Beləliklə, çalğıçılıq, sadəcə bir peşə deyil, həm də zəngin bir tarixə, dərin bir mədəniyyətə və gələcəyə yönəlmiş bir sənətdir.