Çığ sözü Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında özünəməxsus yer tutur və əsasən iki əsas mənada işlədilir.
Birinci mənada çığ, incə və hündür boylu bitki olan qamış və ya qarğının xırda növləri üçün işlənir. Bu mənada çığ, su kənarlarında, bataqlıqlarda, rütubətli yerlərdə bitib böyüyən, nazik və uzun saplara malik olan bitkiləri ifadə edir. Qamış və qarğı kimi bitkilərdən fərqli olaraq, çığ daha incə və zərif görünüşə malikdir. Hətta bəzi dialektlərdə çığ, xüsusilə də yem üçün istifadə olunan, daha kiçik və yumşaq qamış növləri üçün daha çox işlədilir.
İkinci mənada isə çığ, qarğıdan hazırlanmış əşyalar üçün istifadə olunur. Daha doğrusu, qarğıdan toxunmuş və ya düzəldilmiş bir növ süzgəc və ya aşsüzən kimi təsvir olunur. Qədim zamanlardan bəri qarğıdan müxtəlif məişət əşyaları düzəldilirdi və çığ da bu əşyaların, xüsusilə də mayeni süzmək üçün istifadə olunan növlərinin adı kimi yer alırdı. Belə süzgəclər çay, şirə və digər mayeləri təmizləmək üçün, eləcə də aş bişirərkən əlavə maddələri ayırmaq üçün istifadə olunurdu. Bu mənada çığ, sadəcə bir süzgəc deyil, həm də əl işi, əmək məhsulu olaraq qədim ənənələrin və sənətkarlığın bir əksidir.