Çoxsəsli sifəti, musiqi kontekstində, bir neçə səsin eyni zamanda, bir-birini tamamlayaraq və ya əks etdirərək səslənməsini ifadə edir. Bu, sadəcə bir neçə insanın eyni vaxtda oxumasından daha çox şey deməkdir. Çoxsəsli musiqi, hər səsin öz melodik xəttini, ritmini və harmonik funksiyasını qoruyaraq, mürəkkəb və zəngin bir toxuma yaradır.
Musiqi tarixində çoxsəsli musiqinin inkişafı əhəmiyyətli bir mərhələdir. Monofonik (tək səsli) musiqidən çoxsəsliyə keçid musiqi dilinin zənginləşməsinə, ifadə imkanlarının genişlənməsinə səbəb olmuşdur. Orta əsrlərdən başlayaraq, polyfoniya adlanan çoxsəsli musiqi üslubu Avropa musiqi mədəniyyətində dominant mövqeyə sahib olmuşdur. Müxtəlif mədəniyyətlərdə, məsələn, Afrika və Asiya musiqisində də çoxsəsliliyin müxtəlif formalarını müşahidə etmək mümkündür.
Çoxsəsli musiqidə səslərin bir-biri ilə necə qarşılıqlı təsirindən asılı olaraq, müxtəlif teksturalar (toxumalar) yaranır. Bəzi əsərlərdə səslər bir-birini müşayiət edir, bəzilərində isə bir-birinə qarşı durur, müəyyən bir gərginlik və ya dram yaradır. Bu, bəstəkarın ifadə etmək istədiyi duyğu və əhval-ruhiyyədən asılıdır. Xora musiqisində çoxsəsli ifa xüsusilə təsirli olur, hər səsin ayrı-ayrılıqda və birlikdə yaratdığı harmoniya dinləyicidə dərin təəssürat buraxır.
Beləliklə, "çoxsəsli" sadəcə bir neçə səsin eyni vaxtda səslənməsi deyil, həm də bu səslərin qarşılıqlı əlaqəsindən yaranan mürəkkəb və zəngin bir musiqi toxumasıdır, musiqi dilinin inkişafında əhəmiyyətli bir addım və bəstəkarların ifadə vasitələrini genişləndirən güclü bir vasitədir. "Polifonik" termini ilə sinonim olaraq istifadə edilən "çoxsəsli" sözü musiqi incəsənətinin əsas anlayışlarından biridir.